قبل از جنگ جهانی دوم مردم برای جا به جا کردن لوازم و ادوات کشاورزی، حمل و نقل، زراعت و بسیاری از کار های روزمره از چهارپایان وسایل ساده و با قابلیت های محدود ، مانند درشکه استفاده میکردند. در اوایل جنگ هم موتورسیکلیت به خاطر سبکی و چابکی مورد استقبال قرار گرفت. اما وقتی جنگ جدی تر شد هر کدام ایراداتی را نشان دادند که کارکرد اصلی را تحت شعاع قرار میداد. به عنوان مثال موتورسیکلت امنیت پایینی داشت و جان راکب در معرض خطر قرار داشت و به راحتی نفر مورد اصابت گلوله قرار می گرفت، اسب هم سرعت و قدرت کافی را برای یک جنگ تمام عیار نداشت.
از طرفی آلمان‌ها که از قبل به فکر بودند و ابتکار عمل جنگ را در آن زمان در دست داشتند خودرویی نظامی به نام کوبلواگن kubelwagen بر پایه فولکس واگن بیتل طراحی کردند که هم سبک بود و هم موتور هواخنکش در عقب تعبیه شده بود و باعث می‌شد مسیرهای خارج جاده‌ای و نظامی را به راحتی بپیماید. حتی یک نمونه به نام Schwimmwagen هم داشتند که قابلیت حرکت در آب را داشت. این امر باعث شد آمریکایی‌ها به فکر ساختن یک خودرو دو دیفرانسیل همه جا رو بیافتند. مقامات نظامی سفارش ساخت چنین خودرویی را به شرکت‌های ماشین‌سازی دادند.
کمپانی‌های ماشین‌سازی Ford، Willis Overland وBantam Company نامزد ساخت این اتومبیل شدند؛ ولی فقط شرکت کوچک Bantam توانست در زمان محدود و از پیش تعیین شده محصول نهایی را ارائه دهد. بعد از انجام تست‌های مختلف بر روی این خودرو در شرایط سخت معلوم شد که به نتیجه دلخواه رسیده اند. بنتم که سرمایه چندانی نداشت قادر به تولید انبوه این محصول را نبود، به همین جهت نظامیان آمریکا پروژه تولید انبوه این محصول را به شرکت‌های Ford و Willis Overland سپرد.
نتیجه این همکاری خودرویی سبک، با قابلیت‌های گوناگون مثل حمل ادوات جنگی، برقراری ارتباط فرمانده‌ها و خط مقدم، بازگرداندن مصدومان از جبهه جنگ و جابه‌جایی پیاده نظام در مسیرهای سخت بود. از این رو لقب General Purpose یا همه کاره را به آن دادند که برخی معتقدند اسم جیپ هم از اختصار آوای همین عبارت گرفته شده، البته این نام‌گذاری هیچگاه رسما اعلام تایید نشده است.
اما تا پایان جنگ جیپ یک خودرو نظامی بود که انحصارا با بودجه ارتش و برای استفاده در میدان نبرد ساخته شده. نکته مهم زمانی اتفاق افتاد که جنگ جهانی دوم به پایان رسید. تعداد 640.000 هزار عدد جیپ که بین سال‌های 1942 تا 1946 تولید شده بود و به اروپا آمده بود به دلیل هزینه بالای برگرداندن باید در اروپا رها می‌شد. به تبع آن اتفاق جالبی افتاد و مردم اروپا برای ساخت منازلشان و حتی کار در زمین های زراعیشان از این خودرو های بی‌صاحب استفاده کردند. آمریکایی ها بعد از اینکه متوجه فعال شدن دوباره جیپ هایشان توسط کشاورزان اروپایی شدند به این فکر افتادند که برای مردم آمریکا نیز خودرویی تولید کنند که بتواند تمام نیازهای روزمره آنها را برطرف کند. شرکت ویلیز اوور لند این بار بدون بودجه ارتش جیپی شخصی تولید کرد و نام آن را Agri Jeep گذاشت که به معنی جیپ زراعتی است.
ویلیز با پر و بال دادن به این ایده شروع به ساخت جیپ‌های مختلف کرد. سری اول جیپ‌های شهری یا CJ که مخفف Civilian Jeep است در همین زمان بوجود آمد. در ایران هم این مدل‌ها فراوان دیده می‌شوند و با اسامی شهباز و رنه گید هنوز طرفداران بسیاری دارند.
در دهه پنجاه ویلیز پا را از این فراتر گذاشت و نمونه اسپرت جبپ به نام جیپستر کوماندو و نمونه لوکس‌تر و بزرگتر خودرو جیپ به نام استیشن واگن را هم معرفی کرد. مدل هایی که برای سلایق مختلف ساختند محبوبیت خیلی زیادی بین مردم آمریکا پیدا کرد و باعث شد شوک بزرگی به بازار خودرو وارد شود و سهام ویلیز ارزش زیادی پیدا کند. اولین شرکتی که برای خرید این سهام وارد میدان شد شرکت Kaiser jeep بود که در سال 1960 توانست این بازار تازه را در دست بگیرد.
شرکت AMC، American Motors Corporation با کنار زدن کایزر در دهه هفتاد میلادی بازار جیپ را به دست گرفت. در این سال‌ها همکاری‌هایی بین این شرکت و خودرو سازان نوپای ایرانی مثل ایرانماشین یا پارسخودرو انجام شد که نتیجه آن همانطور که قبل‌تر ذکر شد محصولاتی مثل شهبار، آهو و سیمرغ بود. ای ام سی در دهه هفتاد روند ساخت مدل‌های قبلی را ادامه داد اما در دهه هشتاد برگ برنده خودرو به جهان عرضه میکند. جیپ چروکی اکس جی اولین شاسی بلند دنیا بود که شاسی یکپارچه داشت و به تعبیری میتوان گفت که پدر SUV های مدرن است.
برند جیپ هم اکنون در اختیار شرکت کرایسلر است و همچنان به تولید انواع و اقسام خودرو های دودیفرانسیل می‌پردازد. از مهمترین آنها میتوان به روبیکان، رنگلر، گلادیاتور، کامپس و ... اشاره کرد.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان