گونه خفاش مقبره‌ای معمولی (مصری) Egyptian Tomb Bat
نام فارسی: خفاش مقبره‌ای معمولی (خفاش مصری)
نام علمی: Taphozous perforatus
نام انگلیسی: Egyptian Tomb Bat
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش مقبره‌ای معمولی
طول سر و بدن 56 تا 73 میلی‌متر، طول ساعد 58 تا 66 میلی‌متر، طول دم 14 تا 28 میلی‌متر و وزن 20 تا 30 گرم است. به لحاظ ریختی شبیه T.nudiventris اما به طور متمایزی کوچک‌تر از آن و در هر 2 سطح پشتی و شکمی تا ابتدای دم کاملا پوشیده از موهای نرم و ظریف است. موهای پشت دورنگ، بن موها سفید و نوک آنها قهوه‌ای مایل به قرمز می‌باشد. سطح شکمی خاکستری تا قهوه‌ای مایل به خاکستری روشن است. فاقد کیسه گلویی و گوش‌ها بلند و باریک با حدود 10 چین پوستی عرضی. گوشک به شکل گرز. نیمی از دُم از پشت پرده میان‌رانی بیرون می‌زند. مهمیز به اندازه T.nudiventris رشدیافته نیست. بال‌ها بلند و باریک و رنگ پرده‌ها قهوه‌ای است. بین ابتدای انگشت پنجم و ساعد، کیسه پوستی کاملا رشدیافته‌ای در سطح شکمی مچ دارد. در جمجمه جعبه مغزی صاف است و برخلاف T.nudiventris اثری از ستیغ سهمی برجسته در آن دیده نمی‌شود. دندان پیش آرواره بالا بسیار کوچک و ارتفاع دومین دندان پیش‌آسیای آرواره بالا به اندازه دندان نیش است.
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش مقبره‌ای معمولی
پرواز گونه خفاش مقبره‌ای معمولی بسیار سریع و قوی و با صدای بلند کلیک همراه است. برای شکار در منطقه‌ای وسیع گشت می‌زند و اغلب مسافت زیادی از خوابگاه فاصله می‌گیرد. کلنی‌های کوچک تا بزرگی تشکیل می‌دهد که تعداد اعضای آن از چند تا چند هزار فرد تغییر می‌کند. هر 2 جنس در یک خوابگاه با هم به سر می‌برند و از هم جدا نمی‌شوند. در خوابگاه با گونه‌های Rhinopoma شریک میشود. در صورت ایجاد مزاحمت در خوابگاه بسیار پر سروصدا میشود و به جای پرواز و فرار، از پهلو سینه خیز می‌رود.
تغذیه: خفاش مقبره‌ای معمولی عمدتا از پولک‌بالان و همچنین از سایر گروه‌های حشرات نظیر قاب‌بالان، موریانه‌ها و راست‌بالان تغذیه می‌کند.
تولید مثل خفاش مقبره‌ای معمولی: در نیمه اردیبهشت 1 نوزاد به دنیا می‌آورد. ذخیره چربی در اوایل پاییز به حداکثر می‌رسد. در زمستان دوره‌هایی غیرفعال میشود، اما زمستان‌خوابی حقیقی ندارد.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش مقبره‌ای معمولی در ایران
گونه خفاش مقبره‌ای معمولی به مناطق خشک و نیمه‌خشک سازش یافته است. هنگام پرواز بر فراز زمین‌های کشاورزی، نخلستان‌ها، باغ‌ها و در حاشیه رودخانه‌ها مشاهده میشود. در غارها، ساختمان‌های قدیمی متروک یا مسکونی (خانه‌ها، برج‌ها، قلعه‌ها و مسجدها)، چاه‌های قدیمی بزرگ، تونل‌های مصنوعی و لابه‌لای آجرها و درز میان سنگ‌ها می‌خوابد. محل خوابگاه ممکن است نسبتا روشن باشد. از هم‌سطح دریا تا ارتفاع 200 متری دیده میشود. هیچ اطلاعاتی درباره فراوانی گونه خفاش مقبره‌ای معمولی در ایران وجود ندارد اما احتمالا بسیار کمیاب است. از استان‌های هرمزگان و فارس گزارش شده است.
پراکنش جهانی گونه خفاش مقبره‌ای معمولی
پراکندگی خفاش مقبره‌ای معمولی در دنیا در شمال و شرق آفریقا، غرب آسیا تا هندوستان است.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش مقبره‌ای معمولی
به علت پراکندگی گسترده، جمعیت احتمالا بزرگ و روند جمعیتی ثابت، در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد. مهمترین عوامل تهدید گونه خفاش مقبره‌ای معمولی عبارتند از مزاحمت انسانی، تخریب زیستگاه (پاکتراشی خارزارها برای تامین زمین کشاورزی و برداشت سنگ معدن) و مرمت آثار باستانی.
طبقه بندی گونه خفاش مقبره‌ای معمولی
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش مقبره‌ای معمولی
- گونه خفاش مقبره‌ای شکم برهنه
External Features: HB 56-73 mm, FA 58-66 mm, T 14-28 mm and W 20-30 gr. Morphologically similar to T.nudiventris but distinctly smaller and fully covered with soft and silky fur on both dorsal and ventral surfaces, down to the root of the tail. Dorsal hairs bicoloured with white bases and sepia brown tips. Ventral side is grey or greyish-brown. No gular sac. The ears tall and narrow with about ten transverse ridges. Tragus club-shaped. The tail protrudes through the dorsal surface of the interfemoral membrane at the mid-point. Less-developed calcar than T.nudiventris. The wings are long and narrow and the membranes are brownish. A well-developed pouch of skin on the ventral side of the carpus, between the base of fifth finger and the forearm. The braincase is smooth, lacking the powerful sagittal crest of T.nudiventris. The upper incisor minute. The second upper premolar attains the height of the canine.
Biological Features: Flight very swift and strong, accompanied with loud audible clicking sounds. Hunts over an extensive area, often at considerable distance from the roost. Feeds primarily on Lepidoptera, but also on other insect groups such as Coleoptera, Isoptera, and Orthoptera. Forms small to large colonies, ranging from a few to thousands of individuals. No sexual segregation at the roost. Shares roost with Rhinopoma species. Noticeably noisy when disturbed, and crawl sideways instead of flying away. A single young is born in early May. Fat accumulation culminates in early autumn. There are inactive periods in winter, but no true hibernation.
Habitat, Distribution and Abundance: Adapted to arid and semi-arid regions. Found flying over farmlands, palm groves, gardens and along rivers. Roost in caves, old abandoned or even inhabited buildings (houses, forts, castles and mosques), large old wells, and artificial tunnels, between bricks and rock fissures. The roost site may be quite light. Occurs from sea level up to 200 m., a.s.l. No information is available on abundance of the species in Iran, but probably is very rare. Records are available from Hormozgan and Fars provinces.
Conservation Status: Listed as “Least Concern” (LC) in IUCN Red List of threatened species, in view of its wide distribution, presumed large population, and stable population trend. The main threats include human disturbance, habitat destruction (clearing of thorn forests for agricultural purposes and stone quarrying) and restoration of ancient buildings.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان