گونه وزغ بلوچی
نام فارسی: وزغ بلوچی
نام علمی: Bufo olivaceus
نام انگلیسی: Olive Toad
سر و بدن تخت، پوزه کمی به جلو آمده، فرق سر فاقد برآمدگی‌های استخوانی، فاصله بین چشم و سوراخ بینی مساوی یا حداقل دو سوم قطر چشم، در آب گودال‌های کم عمق جمع آوری شده‌اند، اکثریت آنها در حال استراحت یا شنا در آب دیده شده‌اند.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
ویژگی‌های ظاهری
سر و بدن تخت، پوزه کمی به جلو آمده، فرق سر فاقد برآمدگی‌های استخوانی و پرده صماخ مشخص است. برخلاف گونه‌های دیگر وزغ‌ها سطح بدن نسبتاً صاف بوده و زگیل‌های کمی را در سطح بدن می‌توان دید و غدد پاروتوئید بسیار بزرگی دارد که مشخصه اصلی این گونه به شمار می‌رود. طول غده پاروتوئید اغلب 2 برابر عرض آن است که غالباً تا ناحیه خاجی می‌رسد. نرها دارای کیسه صدای زیر گلویی، پشت بدن زیتونی کم رنگ و شکم سفید هستند.
ویژگی‌های زیستی
لاروها مشابه گونه‌های دیگر وزغ‌ها بوده و معمولاً در هر مانداب پر از باران، تخم‌ریزی می‌نماید. شب فعال هستند. رنگ پشت بدن معمولا سبز زیتونی روشن است. از مورچه‌ها، لاروهای حشرات، سوسک‌ها، پشه‌ها و موریانه‌ها تغذیه می‌کند.
بین گونه‌های نر و ماده وزغ بلوچی تفاوت‌های مورفومتریک بارزی وجود ندارد، اما سطح پشتی نر صاف است که در ماده‌ها زگیل‌های کوچکی وجود دارد و در سطح فوقانی پاهای ماده‌ها معمولاً لکه‌های تیره رنگی دیده می‌شود که در نرها وجود ندارد.
زیستگاه وزغ بلوچی، پراکندگی و فراوانی
این گونه تاکنون تنها در ایران و پاکستان یافت شده است و به عبارت دیگر می‌توان گفت نماینده واقعی فون اورینتال در ایران است. در ایران در کرمان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان تا ارتفاع 914 متری یافت شده است. این گونه در نواحی دارای آب مانند مناطق کشاورزی، مرداب‌ها و در مناطق بیابانی در نزدیکی آب‌های زیرزمینی زیست می‌کند. تعداد زیادی از این وزغ‌ها از لابه‌لای چمن، گل‌ها، در کناره‌ها (روی پشته، توده) و در آب گودال‌های کم عمق جمع‌آوری شده‌اند.
پراکنش جهانی
پراکندگی قورباغه بلوچی در جهان در کشورهای ایران و پاکستان است.
وضعیت حفاظتی وزغ بلوچی
آلودگی‌های زیست محیطی به خصوص استفاده از حشره‌کش‌ها از عوامل تهدید کننده مهم این گونه به شمار می‌رود. در حال حاضر در لیست قرمز، کمترین نگرانی (LC) را دارد و دارای جمعیت ثابت است. از نظر قوانین ملی این گونه جزو گونه‌های غیرحمایت شده است.
طبقه‌بندی گونه وزغ بلوچی
سایر اعضای این خانواده را بشناسیم
راسته دوزیستان بدون دم
خانواده وزغ‌ها
- گونه وزغ بلوچی
- گونه وزغ خاوری
- گونه وزغ سبز
- گونه وزغ بی‌گوش ایرانی
- گونه وزغ تالشی
- گونه وزغ لرستانی
- گونه وزغ تورانی
- گونه وزغ هندی
Morphological characters: The head and body is flat, the snout is pulled forward, lack of osseous knobs on the crown. The tympanic cavity is obvious. The body’s skin is slightly smooth unlike other the species and there is less tubercles on the body surface. The parathyroid glands are quite large which is the important character of this species is. The parathyroid length is nearly two times more than its width which continue until the end of the body. The males have a under throat sac, the dorsal part is light olive and the stomach is white.
Biological characters: The larvae like other species and normally spawn in any pond which is full of water. They are nocturnal. The dorsal colour is light olive. They feed on ants, insect larvae, cockroaches, flies, and termites. There are no obvious morphometric differences between the males and females, but the dorsal part in the males is smooth and in the females has small tubercles and there are dark spots on top of the females’ limbs which are absent in the males.
Distribution and habitat: This species is found only in Iran and Pakistan so far. In the other words, they are the dominant oriental fauna of Iran. In Iran, they have been found in Kerman, Hormozgan, and Sistan and Balouchestan up to a hight of 914 m. This species lives in agricultural grounds which contains water, marshes, and in arid areas near the underground waters. The most numbers of these toads are collected from between the grasses, muds, around, and inside the shallow ponds.
Conservation status: Environmental pollutions specially using chemical pesticides threatened this species. They currently listed as at least concerned (LC) in IUCN and their population is constant. This species is an unprotected species based on the national rules.