ماجرای قشنگ و آموزنده‌ای‌ست دنبال کردن مسیر تغییرات پایتخت از شهری کوچک و جمع و جور، ساکت و پردرخت و باصفا، با مردمی ساده‌‌دل، با تهران امروزی با این تعداد ماشین و این ترافیک و شلوغی.
100 تا 150 سال، آن‌قدر دور است که اخبارش اندک و آمیخته با شایعه و حدس و گمان باشد و آن‌قدر نزدیک که باورش سخت می‌شود که از شهری که دوچرخه در آن به مرکب شیطان معروف بود و مردم با دیدنش زیر لب دعا می‌خواندند و پناه می‌گرفتند تا بلا دور شود، رسیده باشیم به دنیایی که دوچرخه راه نجات شهرمان بشود از شر شلوغی و آلودگی.