روش‌های روشن کردن آتش
انواع آتش‌زنه
پوست درختان، مانند درخت کاج که اگر چوب آن خیس هم باشد باز آتش می‌گیرد، قسمت داخل درختان پوسیده، الیاف لباس، طناب یا ریسمان نخی، برگ خشک درخت نخل، خاک اره خشک، تراشه‌های خشک پوست درختان، خاکه چوبی که معمولاً توسط حشرات در زیر تنه درختان مرده انباشته می‌شود، الیاف لانه پرندگان، قارچ‌های خودروی روی تنه درختان، الیاف پشم مانند درخت بید خشک. می‌توان این آتش‌زنه‌ها را به بنزین، گازوئیل و یا الکل موجود در حشره‌کش‌ها آغشته نمود. برای استفاده کردن از آنها، آتش‌زنه‌ها را در دست‌های خود خرد کنید به شکل قطعات بسیار ریز درآورید تا سطوحی که توسط جرقه‌ها می‌بایست حرارت داده شوند تا آتش روشن شود، به حداقل برسد. برای حفظ این آتش زنه‌ها برای مصارف بعدی آنها را در محفظه‌های ضد آب نگهداری کنید.
آتش‌گیرانه
موادی هستند که برای ساختن آتش به آنها نیاز داریم. آتش‌گیرانه‌ها در مرحله بعد از آتش‌زنه‌ها قرار می‌گیرند و به هنگام درست کردن آتش در مواقع بسیار سخت از آنها استفاده می‌شود. به عنوان مثال مواقعی که فندک و یا کبریت در دسترس نیست.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
انواع آتش‌گیرانه‌ها
شاخه‌های باریک درختان، پوست درختان، چوب‌های باریک از درختان خشک، برگ‌های نخل، برگ‌های سوزنی درختان کاج و علف‌های خشک (آنها را قبل از اینکه داخل آتش بیاندازید کاملاً قطعه قطعه کنید). از معمول‌ترین آتش‌گیرانه‌های موجود در طبیعت چوب‌های پوسیده هستند. این چوب‌های پوسیده را حتی در آب و هوای مرطوب با ضربه زدن به قسمت‌های خارجی تنه پوسیده درختان به وسیله چاقو، عصا و یا حتی دستانتان تهیه کنید. از بنزین و کاغذ نیز می‌توان به عنوان آتش‌گیرانه استفاده کرد. حتی در هوای مرطوب نیز صمغ موجود در پستی بلندی‌های تنه درختان را می‌توان آتش زد. پوست درخت نخل حاوی صمغی است که به راحتی آتش می‌گیرد. آتش‌گیرانه‌ها را به شکل مخروطی روی هم بگذارید تا جریان هوا به حداکثر برسد.
صمغ یا شیره درختان
ماده‌ای چسبنده است که به روی تنه قدیمی درختان کاج و یا در اثر ایجاد برش‌هایی، روی تنه درختان نخل دیده می‌شود. این صمغ‌ها روی قسمت‌های تحتانی درختان انباشته می‌شود. قدیمی‌ها و سرخ پوست‌ها اعتقاد عجیب و محکمی به کاربرد این صمغ‌ها در ساختن آتش دارند.
چند تراشه کوچک از این صمغ‌ها در مجاورت یک چوب کبریت روشن به سرعت آتش می‌گیرد. هر کجا این صمغ‌ها را یافتید مقداری از آن را برای مصارف بعدی خود ذخیره کنید. این صمغ‌ها را به روی تنه پوسیده درختان نیز می‌توان یافت، رنگ آنها زرد است و بر روی تنه درختان مانند ورقه‌ای براق به نظر می‌آید. به دنبال تنه قدیمی درختانی باشید که زرد رنگ به نظر می‌آید. اگر تنه درخت خاکستری باشد و پوسیده و قدیمی به نظر برسد بر روی آن نمی‌توان صمغی یافت.
تکه چوب و هیزم‌های پرزدار
یک شاخه از درختان سوزنی را ببرید و مطمئن باشید برگ‌های سوزنی آن محکم و ثابت بوده و از شاخه اصلی جدا نمی‌شوند. این شاخه‌ها را می‌توان وارونه و به صورت مخروطی شکل به روی برش‌هایی از پوست درختان قرار داد. آنها را از زیر آتش بزنید، خواهید دید که در مدت چند دقیقه آتش خوبی فراهم خواهد شد. چوب‌های قطور و سنگین‌تری نیز دردسترس داشته باشید تا درصورت نیاز به آتش اضافه کنید.
آتش‌گیرانه از پوست درخت نخان
پوست انواع درخت نخان به ویژه نخان کاغذی مناسب‌ترین گزینه برای آتش‌گیرانه است. این پوست‌ها مملو از صمغ‌هایی است که به راحتی شعله‌ور شده و حتی در باد نیز به خوبی می‌سوزد.
درست کردن آتش زیر باران
یک کنده درخت پیدا کنید، آن را به 2 نیم کرده و با آن آتش درست کنید. در روزهای بارانی می‌توان از زیر صخره‌های شیب دار، داخل کنده‌های پوسیده درختان سوخت خشک پیدا کرد. به دنبال درخت افتاده‌ای بگردید که به سمت جنوب روی زمین افتاده باشد زیرا پوست و چوب قسمت زیرین آن خشک خواهد بود. اگر جهت بارش باران ثابت است از یک پارچه کرباس روغنی اندود و یا پارچه ای ضد آب استفاده کنید تا جلوی بارش باران را بگیرید. فاصله این پارچه تا آتش باید مناسب باشد تا دراثر وزش باد شعله به آن سرایت نکند.
درست کردن آتش بدون کبریت
*به وسیله شمع
حفره‌ای بکنید. تعدادی ترکه نازک و خشک را به شکل مخروطی روی هم قرار داده و شمع را زیر آن روشن کنید. پس از روشن شدن آتش شمع را برداشته و برای مصارف بعدی نگهداری کنید.
*هیتر با قوطی حلبی
قلوه سنگ‌هایی تهیه کنید و در مجاورت آتش حرارت دهید، سپس آن را درون قوطی حلبی قرار دهید. از چند تا از این قوطی‌ها که گرمایی بدون دود و سالم و بسیار مطبوع دارند می‌توانید برای گرم کردن چادرها استفاده کنید.
*شیشه و خورشید
استفاده از یک لنز دوربین و یا یک عدسی محدب دوربین دو چشمی و یا عدسی تلسکوپ، ته بطری نوشیدنی‌های گازدار و یا ذره‌بین روی قطب‌نما برای متمرکز کردن اشعه‌های خورشید بهتر از همه آیینه‌های محدب است ولی کار کردن با آن کمی مشکل است و به یک بازتابنده بزرگ نیاز دارد. از آیینه اصلاح صورت و یا آیینه اتومبیل نیز می‌توان استفاده کرد.
*یافتن سنگ چقماق یا کوارتز
سنگ چقماق
به رنگ سیاه و بسیار سخت است. بر اثر فرسایش سوراخ سوراخ به نظر می‌رسد. درصورت یافتن سنگی با این مشخصات آن را به سنگ دیگر بکوبید، اگر چقماق باشد به سادگی شیشه می‌شکند و سطح داخلی آن سیاه و براق است سنگ چقماق را در بستر رودخانه‌ها و یا دامنه کوه‌ها و یا صخره‌های لق و سست پیدا خواهید کرد.
سنگ کوارتز
به رنگ سفید بوده و شبیه شیشه مات پنجره می‌باشد ولی رنگ آن بنا بر منطقه و مجاورت با مواد معدنی تغییر می‌کند. بستر رودخانه‌ها، مناطق صخره‌ای و خط الرأس‌ها معمولاً پوشیده از تکه‌های بزرگ کوارتز هستند. رگه‌هایی از کوارتز شیشه‌ای سفید را در مناطق کوهستانی می‌توان پیدا کرد.
سرخپوستان و اسکیموها قبل از ورود سفیدپوستان به آمریکا از سنگ آهن به جای آهن استفاده می‌کردند. سرخپوستان همواره سنگ چقماق یا سنگ آهن را درون کیسه‌ای بر کمر خود حمل می‌کردند. چاقوی فولادی یا آهنی در تماس با هر سنگ شیشه‌ای مانند کوارتز، چقماق و یا عقیق جرقه تولید می‌کند و باعث آتش گرفتن آتش‌گیرانه می‌شود.
*فولاد و چقماق
درصورت فقدان کبریت بهترین راه برای درست کردن آتش استفاده از فولاد و سنگ چقماق است. از چقماق و ته محفظه ضد آب استفاده کنید. آن را هرچه نزدیک‌تر به آتش‌گیرانه‌ها نگه دارید و با پشت تیغه چاقو و یا تکه‌ای فولاد به آن ضربه بزنید. این اعمال را به نحوی انجام دهید که جرقه‌ها درست به مرکز آتش‌گیرانه‌ها اصابت کند. وقتی تولید دود شروع شد آنها را باد بزنید یا به آنها بدمید تا آتش شعله‌ور شود. سپس قطعات کوچک را به آتش بیافزایید و درصورت لزوم شعله‌ها را به محل مورد نظر انتقال دهید.
چند نکته
هنگام روشن كردن آتش، به دنبال خشک‌ترين شاخه‌ها باشيد همچنين به ياد داشته باشيد كه آتش دوست دارد به صورت عمودی بسوزد و بالا برود. آتش‌های تخت و كم ارتفاع زود خاموش می‌شوند، در حالی كه آتش‌های بلند، شعله‌ور می‌شوند و بادوام هستند. پس هنگامی كه آتش روشن می‌كنيد، چوب‌ها را به طور عمودی بچينيد تا شعله‌ور شود.
آتش بايد هميشه در جايی كه به شعاع 4 متر باز و عاری از درخت و بوته است، روشن شود. چيدن سنگ دور آتش شايد به نظر كاری كاملاً طبيعی و درست بيايد، ولی تنها سودی كه با اين كار عايد شما می‌شود، سوختن و سياه شدن سنگ‌هاست كه اثرش تا سال‌ها از بين نخواهد رفت.
مواد لازم براي آتش روشن كردن:
شاخه‌های خيلی ريز: پيش از هر چيز به شاخه‌های نازک نياز داريم، شاخه‌های ريز 30 سانتی با قطری به اندازه چوب كبريت. اين شاخه‌ها بايد با كبريت آتش بگيرند. از اين چوب‌ها بايد حداقل به عرض 2 كف دست جمع كنيد.
شاخه‌های ريز: اين شاخه‌ها ضخيم‌تر از چوب كبريت ولی نازک‌تر از مداد و خشک و شكننده هستند. از اين چوب‌ها به مقدار زياد جمع كنيد.
چوب معمولی: منظور چوب خشک و شكننده به قطر مداد است. اين نوع چوب به روشن شدن و جان گرفتن آتش كمک خيلی زيادی می‌كند. از آنها به مقدار زياد جمع كرده به قطعاتی به طول كف دست تقسيم‌شان كنيد. اين چوب‌ها بهترين نوع چوب برای ايجاد آتش كنترل شده برای پخت و پز هستند.
سوخت كوچک: به چوب‌هايی می‌گويند كه ضخيم‌تر از مداد هستند، تقريبا به ضخامت انگشت شستتان. اين چوب‌ها شروع‌كننده آتش به آن معنا كه ما تصور مي‌كنيم، هستند.
سوخت اصلی: چوب‌هايی ضخيم‌تر از انگشت شستتان كه بتوانيد روی زانو بشكنيدشان. برای اكثر آتش‌های موقت اين بزرگ‌ترين سوخت (سوختی است كه به آن نياز داريد. چوب‌های بزرگ‌تر با اسم شناخته و برای آتش‌های ثابت و آتش‌های مخصوص به كار) بزرگ برده می‌شوند.
نحوه آتش افروختن:
1. مكان مناسبی برای روشن كردن آتش پيدا كنيد، تمام چوب‌های مورد نياز را جمع كرده و با استفاده از سوخت كوچک سكويی به اندازه 30 سانتی‌متر درست كنيد. اين چوب‌ها، چوب‌های ريز را از رطوبت زمين حفظ كرده و قلب آتش را تشكيل می‌دهند.
2. يک دسته الياف نازک چوبی روی سكو قرار دهيد.
3. دو دسته چوب خيلی ريز برداريد و روی الياف چوبی به شكل سقف شيروانی قرار دهيد.
4. كبريت را روشن كنيد و به الياف بزنيد. وقتی شعله زبانه كشيد، چوب‌های معمولی را روی شعله‌ها قرار دهيد. وقتی اين‌ها نيز شروع به سوختن كردند، چوب‌های بزرگ‌تر را روی آتش بگذاريد. اين كار را ادامه دهيد تا نوبت به سوخت اصلی برسد.
روشن كردن آتش با استفاده از فندک، به دليل نوع شعله آن ممكن است سخت باشد و باعث سوختن دستتان شود. در اين صورت می‌توانيد از پوست درخت غان كمک بگيريد، البته اگر در دسترس باشد. پوست درخت غان به دليل روغن‌هايی كه دارد، خوب می‌سوزد. ولی هنگام سوختن به بالا برمی‌گردد و جمع می‌شود. برای جلوگيری از اين حالت، پوست درخت را به صورت بادبزن تا بزنيد و با فندک روشن كنيد.