زیستگاه بیابانی
خانه / سرفصل های دوره راهنمایان گردشگری / آشنایی با پستانداران / زیستگاه بیابانی

زیستگاه بیابانی

زیستگاه بیابانی 

زیستگاه بیابانی بخش وسیعی از اراضی مرکزی کشور را که شامل شنزارها و کویرها است، در بر می‌گیرد. میزان بارندگی و رطوبت نسبی در زیستگاه بیابانی بسیار کم است به‌طوری که در برخی از مناطق این زیستگاه ممکن است چندین سال باران نبارد. روزها هوا بسیار گرم و شب‌ها سرد است. گیاهان زیستگاه بیابانی اکثراً دارای برگ‌های بسیار کوچک و گوشتی می‌باشند. از گیاهان بارز زیستگاه بیابانی می‌توان از درخت تاغ و کاروان‌کُش نام برد. پارک ملی کویر شاخص زیستگاه بیابانی است.

گیاه کاروان کش

گیاه تاغ

پستانداران زیستگاه بیابانی خود را نسبت به شرایط محیط تطبیق داده‌اند. اکثراً روزها را زیر زمین و یا در سایر پناهگاه‌ها به سر می‌برند ولی شب‌ها فعال هستند. آب مورد نیاز خود را از گیاهان و یا شبنم تأمین می‌کنند. برخی از آن‌ها نیز در فصل گرما که آب و غذا کمیاب است به خواب تابستانی فرو می‌روند. گوش‌ها معمولاً بزرگ هستند و علاوه بر تشخیص صدا، تبادل حرارتی هم انجام می‌دهند. کف پاها نیز به منظور حرکت در شنزارها و جلوگیری از ایجاد صدا و مقابله با داغی زمین، بسیار پهن و دارای موهای بلند است. روباه شنی، گربه شنی، جبیر و گور از پستانداران شاخص زیستگاه بیابانی هستند.

روباه شنی

گربه شنی

جبیر

گور ایرانی

انواع  زیستگاه‌های پستانداران ایران عبارتند از:

  1. زیستگاه خزری
  2. زیستگاه کوهستانی
  3. زیستگاه جنگلی زاگرس
  4. زیستگاه بیشه‌زار خوزستان
  5. زیستگاه بیابانی
  6. زیستگاه استپی
  7. زیستگاه بلوچی

دریافت مشاوره تخصصی رایگان




مطالب مرتبط


برچسب ها


ارسال پیام


 
 
 
کد بالا را در کادر وارد نمایید :