در تاریخچه کوهنوردی در جهان، خاستگاه ورزش کوهنوردی را «کشورهای آلپی» اروپا (فرانسه، ایتالیا، اتریش، سوییس) می‌دانند. بسیاری از اهالی این کشورها به دلیل وجود رشته کوه آلپ، از دیرباز با فن پیمایش کوه‌ها آشنا بوده‌اند. چند مورد از کوه‌نوردی‌هایی را که نه به منظور شکار و معدن کاوی و کشورگشایی بلکه فقط برای کوهنوردی (دست یافتن به قله‌ها و گردنه‌ها، نوردیدن راه‌های نو) انجام شده است، میتوان در قرن‌ها قبل هم دید؛ مثلاً صعود پت رارکا (petrarca) اهل ایتالیا به قله‌ی کوه وانتو (Mont Ventox) در سال 1336 میلادی. اما کار جدی‌تر کوهنوردی صدها سال پس از این‌ها آغاز شد. در سال 1760 یک دانشمند ثروتمند سوییسی از منطقه‌ی مون بلان (Mont Blanc) بلندترین کوه آلپ که 4807 متر ارتفاع دارد، دیدن کرد و گفت به هر کس که بتواند تا قله‌ی این کوه برود، جایزه‌ای خواهد داد. پس از چندین تلاش، سرانجام در 18 اوت 1786 یک پزشک به نام دکتر پاکار (Paccard) و یک راهنمای محلی به نام بالما (Balmat) اهل فرانسه توانستند پا بر قله‌ی مون‌بلان بگذارند.
از میانه‌های قرن نوزدهم، کوهنوردی شکل باز هم جدی‌تر و پیوسته‌تری به خود گرفت؛ در سال 1854، آلفرد ویلز (Alfred wills) به قله‌ی 3701 متری وترهورن (Wetterhorn) در کوه‌های آلپ صعود کرد. از این سال، دوره‌ای آغاز شد که به «عصر طلایی کوهنوردی» معروف شد؛ در این دوره، کوه‌های بلند آلپ یکی پس از دیگری صعود شدند.
فتح قله‌ی سنگی و دشوار مترهورن (Matterhorn با ارتفاع 4477 متر) در سال 1865 به دست ادوارد ویمپر (E.Whymper) و همراهانش که در جریان آن چهار نفر کشته شدند، پایان «عصر طلایی کوهنوردی» است. پس از آن، کوهنوردان جسور و نوآور دیگر فقط به دست‌یابی به قله‌ها نمی‌اندیشیدند، بلکه در اندیشه‌ی صعود از دیوارهای سنگی و یخی دشوار و به جا گذاشتن رکودهای جدید بودند. (سنگنوردی و یخنوردی)
نخستین باشگاه کوهنوردی جهان، به نام آلپاین کلاب (The Alpine Clube) در سال 1858 در انگلستان پایه‌گذاری شد و در چند سال پس از آن، باشگاه‌های مشابه در کشورهای اتریش، سوییس، ایتالیا و ... تاسیس شد.
- قله آناپورنا اولین قله‌ی فتح شده از 14 قله هشت هزار متری دنیاست که در سال 1950 توسط موریس هرزوگ و لویی لاشنالکه فتح شد.
قله اورست، بلندترین قله دنیا اولین بار در سال 1953 توسط ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای فتح شد.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان