فرار از دیدرس دشمن

اولین و ساده‌ترین روش برای خورده نشدن توسط شکارچیان این است که شکارچی نتواند به راحتی متوجه حضور طعمه شود. طعمه باید آنقدر توانایی استتار داشته باشد که بتواند بیشترین هماهنگی را با محیط اطراف خود پیدا کند. از این رفتارها می‌توان به همرنگ شدن با محیط و عدم حرکت در مقابل دشمن، داشتن نقش‌های در هم گسیخته مانند لکه، خال، خط و نوار، داشتن تنوع رنگ، داشتن رنگ‌های درخشان، تغییرات شکل بدن مانند پهن شدن روی زمین، داشتن زوایدی چون خار، زگیل، Fringe و خطوط نامنظم در دور بدن اشاره کرد.

معمولاً این نوع رفتار دفاعی حاصل میلیون‌ها سال تکامل حیوانات در طی دوران زندگی‌شان است. چرا که در هر گونه به مرور زمان افراد بر اساس اصل انتخاب طبیعی در طبیعت غربال شده و افراد دارای بیشترین تضاد رنگی با محیط اطراف خود توسط دشمنان زودتر دیده می‌شوند و طی روند تکامل منقرض می‌شوند. به عبارت دیگر افراد با توانایی استتار بالاتر، از لحاظ رنگ و نقش بدن در مقایسه با دیگر افراد توانسته‌اند نسل خود را ادامه داده و ژن‌های توانمند خود را روز به روز خالص‌تر کنند.

یکی از جالب‌ترین رفتارهای دفاعی خزندگان، تغییر رنگ و همرنگ شدن با محیط است. خزندگان قادرند از غده پینه‌آل یا هیپوفیز میانی خود به صورت مناسب استفاده نمایند. این قابلیت، رفتار تغییر رنگ و استتار را در آن‌ها ممکن ساخته است. (این غده در انسان‌ها غیر فعال است).
تقریباً همه گونه‌های خزندگان ایران قادرند با همرنگ کردن رنگ خود با محیط اطرافشان، از دید دشمنان در امان بمانند. مانند آگامای سروزغی خاکستری در پارک ملی کویر، سوسمار خاردم مصری در جزیره هنگام، آگامای قفقازی در کوهستان‌های اطراف تهران و ... .

موضوع استتار همیشه از مباحث مورد توجه توریست‌ها می‌باشد چراکه معمولاً جانورانی که استتار می‌کنند، از چشم افراد عادی پنهان می‌مانند و هنگامی که راهنمایان طبیعت‌گردی یا تورهای تخصصی خزنده‌نگری با تمرین و تقویت دید خود بتوانند موجوداتی که خود را استتار کرده‌اند به دیگران نشان دهند، حس تأیید و اعتماد آن‌ها را جلب نموده و آنها را تشویق می‌کنند که با دقت بیشتری به طبیعت بنگرند.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان