استراتژی اکوتوريسم در استراليا
خانه / سرفصل های دوره راهنمایان گردشگری / مبانی اکوتوریسم / استراتژی اکوتوريسم در استراليا

استراتژی ملی اکوتوریسم در کشور استرالیا (TIES- 1991)

سرفصل‌های برنامه اکوتوریسیم استرالیا که در سال 1994 منتشر شده، عبارتند از:

الف) چالش‌ها:

1) برقرار کردن امکان استفاده سطح قابل قبولی از بازدیدکنندگان.

2) اتخاذ رویه‌ای که توسعه اکوتوریسم حداقل اثرات منفی را در پی داشته باشد.

3) پایش مستمر، برای مراقبت از منابع، تا به اشتباه با اثرات منفی مواجه نشوند.

ب) برنامه‌ها:

1) بکارگیری روش‌های پایداری اکولوژیک.

2) کامل کردن طرح‌های منطقه‌ای

  • برانگیختن جوامع محلی به ارائه نظر در روند برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری.
  • اصلاح استفاده از عوامل بیوفیزیک در روند توسعه اکوتوریسم.

3) بهبود مدیریت منابع طبیعی

  • جستجوی منافع مالی از راه دریافت بهای مجوزها و ورودیه‌ها.
  • اعطای مجوزهای دوره‌ای برای تور اپراتورها.

4) بهبود همکاری بین مدیریت اکوتوریسم و منابع طبیعی.

  • تعیین شیوه حمل و نقل، نقاط ورود، صدور مجوزها و گواهینامه‌ها.
  • آموزش اپراتورهای مخصوص هر سایت و تمرین پایداری اکولوژیک.

5) تهیه مقررات مناسب.

  • مطالعه اثرات زیست محیطی توسعه توریسم در مناطق طبیعی.
  • تهیه راهنما یا کدهای اجرا برای بخش خصوصی.
  • به رسمیت شناختن بخش خصوصی.
  • رفع ناسازگاری‌های بین مقررات محلی، منطقه‌ای و استانی برای زون‌بندی و صدور مجوزها.

6) تعیین نیازهای زیربنایی

  • افزایش قابلیت مقاومت در برابر اثرات زیست محیطی.
  • جلوگیری از ازدحام بوسیله دستورالعمل گردش توریست‌ها در سایت.
  • ارائه اطلاعات آموزشی.
  • تهیه طرح سایت‌های (مناطق) حساس.
  • بکار بردن مدیریت دفع مواد زائد و سیستم‌های مصرف انرژی به روش‌های دوستدار محیط زیست.

7) پایش اثرات بازدیدکنندگان.

  • تهیه شاخص تغییرات برای سایت.

8) ایجاد و ارتقاء اطلاعات پایه.

  • ایجاد بانک اطلاعاتی از جاذبه‌های فرهنگی و اکوتوریسم.
  • ایجاد بانک اطلاعاتی از تور اپراتورهای موجود که جاذبه‌های گردشگری را ارائه می‌دهند.

9) هدایت (اجرای) بازاریابی.

  • گردآوری اطلاعات در زمینه قسمت‌هایی از بازار که به مقصدهای اکوتوریستی جذب می‌شوند.
  • بوجود آوردن بازار برای مقصدهای اکوتوریستی.

10) ایجاد تولیدات موضوعی اکوتوریسم.

  • ارتقای استانداردهای صنعت بومی.
  • اعتباردادن به تولیدات اکوتوریسم.

11) فراهم کردن فرصت‌های خودرأیی (تصمیم گیری برای خود).

  • بالا بردن توانایی مردم محلی برای مدیریت مقصد.
  • بالا بردن توانایی مردم بومی برای مدیریت سایت به مقداری که خود کافی می‌دانند.

12) تهیه سیاست‌های بازرگانی.

  • ارائه فرصت‌های حساس به نیازهای بازرگانی اکوتوریسم.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان




مطالب مرتبط


برچسب ها


ارسال پیام


 
 
 
کد بالا را در کادر وارد نمایید :