دست اندرکاران اکوتوریسم؛ جوامع محلی
جامعه محلی در روند توسعه مناسب اکوتوریسم دارای نقشی حساس در منطقه خود بوده و مشارکت مردم بومی امری حیاتی است. توسعه توریسم عام در جوامع عقب نگه داشته شده ممکن است اثرات منفی شناخته شده‌ای در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بر جای گذارد.
محققین اعتقاد دارند که آگاه‌سازی، هماهنگی و جلب مشارکت جامعه میزبان، از ابتدای روند توسعه، می‌تواند از بروز بسیاری از این بیماری‌های اجتماعی جلوگیری کند، از این روست که اصول اکوتوریسم بر این امر پافشاری می‌کند. موفقیت پروژه‌های اکوتوریسم از دیدگاه توسعه پایدار در گرو آن است که دولت، بخش خصوصی و تشکل‌های غیر دولتی در جهت مشارکت جوامع محلی در روند توسعه به طور جدی همکاری کنند. به طور مثال توصیه می‌شود که جوامع بومی و سازمان‌های حفاظتی در کنار هم الگوهایی را برای بومیان و بازدید‌کنندگان تهیه کنند که هر دو بتوانند بنا بر شرایط موجود با احترامی متقابل و دو جانبه با هم برخورد نموده و از منابع موجود در منطقه به روش صحیح استفاده کنند.
نمونه‌های فراوانی وجود دارد که افراد بومی صنعت اکوتوریسم را به طور پایدار کنترل می‌کنند. حتی برخی از جوامع محلی جهت حفاظت از سیمای طبیعی و فرهنگی منطقه خود و تداوم فعالیت‌های اکوتوریستی پایدار، برای طبیعت‌گردان بازدیدکننده منطقه، قوانین اخلاقی تدوین نموده‌اند، همچنین برای جلوگیری از خسارت‌های احتمالی آینده، ارزیابی پیش از توسعه و ارائه نتایج مثبت و منفی آن به تصمیم‌گیران محلی بسیار اهمیت دارد. مسئولان و بزرگان جامعه محلی باید به طور واقعی تناسب بین نیازها و اهداف خود را با دستاورد‌های توسعه اکوتوریسم بسنجند تا به اشتباه به ظواهر امر متمایل نشوند. درک این موضوع بسیار مهم است که اگر جامعه محلی در روند شکل‌گیری اهداف و تصمیم‌گیری برای پروژه اکوتوریسم منطقه خود درگیر نباشد، علاقه آنها به موفقیت پروژه و انگیزه مراقبت از اهداف آن کم می‌شود.
از آنجا که افزایش منافع جوامع محلی از مبانی اصلی اکوتوریسم است، در اکوتوریسم بر پایه جوامع محلی، مردم بومی دارای مشاغل پایدار در پروژه خواهند بود و بیشتر منافع حاصل از پروژه به آنها تعلق خواهد گرفت. باید توجه داشت که کل جامعه میزبان باید از اثرات مثبت گردشگری بهره‌مند شوند و این نباید تنها شامل حال تعداد محدودی از ساکنین منطقه باشد. اگر توسعه گردشگری در یک منطقه باعث صدمه و فشار بر گروهی از مردم بومی باشد و تنها بخش کوچکی از آنها از فواید جهانگردی استفاده کنند، توسعه در این بخش پایدار نخواهد بود.
در یک نگاه واقع بینانه، میزان درگیری جامعه محلی متناسب با ظرفیت آنان است که معمولاً در مراحل اولیه رشد چندان زیاد نیست. اما ارتقای ظرفیت آنان در روند پروژه از اهداف توسعه است که با سرعت زیادی نیز انجام می‌گیرد. کارهایی مثل آموزش تورگایدهای تخصصی و محلی و سایر آموزش‌ها، اعطای تسهیلات خرید تجهیزات مورد نیاز صنعت گردشگری (خودروهای ویژه، مبلمان اقامتگاه‌ها و ...)، گام‌هایی در جهت افزایش ظرفیت جوامع محلی و بکارگیری بیشتر آنان است.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان