معرفی گونه نوتریا Myocastor coypus
خانه / سرفصل های دوره راهنمایان گردشگری / دروس اکوتوریسم / راسته جوندگان / معرفی گونه نوتریا Myocastor coypus

گونه نوتریا Myocastor coypus

نام فارسی: نوتریا
نام علمی: Myocastor coypus
نام انگلیسی: Coypu, Nutria
نام‌های محلی: (کردی: گره بش)

نوتریا شباهت زیادی به یک موش (Rat) دارد ولی از آن بزرگ‌تر و از خرگوش کمی کوچک‌تر است. دمی بلند، لوله‌ای شکل و بدون مو دارد. سر قدری مثلثی شکل، چشم‌ها و گوش‌ها کوچک و انگشتان پا دارای پرده‌ای جهت شنا کردن در آب است. موها بسیار انبوه و نرم هستند. رنگ موها در پشت قهوه‌ای متمایل به زرد و زیر بدن خاکستری است. به علت تطابق با محیط‌های آبی، پستان‌ها در پهلوها قرار دارد به طوری‌که بچه‌ها در حال شنا کردن قادر به خوردن شیر هستند.

گونه نوتریا

ویژگی‌های ظاهری گونه نوتریا

طول سر و بدن 40 تا 60 سانتی‌متر، طول دم 25 تا 45 سانتی‌متر، طول کف پای عقب 12 تا 14 سانتی‌متر و وزن 5 تا 10 و به ندرت تا 17 کیلوگرم است. جونده‌ای نیمه آبزی است و جثه‌ای شبیه موش‌های بزرگ اما کوچک‌تر از خرگوش دارد. موهای سطح پشتی بدن زبر و خشن و رنگ آن قهوه‌ای تیره و موهای زیر بدن نرم و خاکستری رنگ است. اطراف پوزه و سبیل‌ها سفید رنگ و سطح بیرونی دندان‌های پیشین بالا نارنجی رنگ است. دم لوله‌ای شکل، بدون مو و نوک تیز است. گوش‌ها و چشم‌ها کوچک و بین انگشتان پا برای شناکردن در آب پرده وجود دارد.

ویژگی‌های ظاهری گونه نوتریا

در دوره ‎راهنمایان طبیعتگردی گونه‌های جانوری ایران به تفصیل معرفی خواهند شد، اطلاعاتی مانند زیستگاه‌ها و پراکندگی آن‌ها، ویژگی‌های زیستی و رفتاری، وضعیت حفاظتی و ...که برای علاقمندان به طبیعت و سفر بسیار جذاب و کاربردیست.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان


ویژگی‌های زیستی گونه نوتریا

گونه نوتریا شبگرد است. در فصل سرما و در مناطقی که شکارچیان طبیعی و انسان حضور نداشته باشند روزها هم دیده می‌شود. معمولا به صورت اجتماعی زندگی می‌کند و شناگر بسیار ماهری است.
لانه نوتریا: لانه شامل تونل‌های طولانی است که درازای آن‌ها گاهی به 15 متر می‌رسد. همچنین در بین گیاهان راه‌هایی ایجاد می‌کند که گاهی فاصله آن‌ها تا لانه حدود 150 متر است. سطح لانه را از علف‌های خشک می‌پوشانند. ورودی لانه معمولاً کمی بالاتر از سطح آب قرار دارد. گاهی نیز لانه را بین انبوه گیاهان سطح مرداب می‌سازد و یا در لانه حیوانات دیگر ساکن می‌شود، بیشتر وقتش را به شناکردن و خوردن گیاهان آبزی می‌گذراند. شناگر بسیار ماهری است.
تغذیه نوتریا: اکثراً از مواد گیاهی تغذیه و معمولاً گیاهان آبزی را از بالای ریشه قطع می‌کند.
تولید مثل نوتریا: در تمام طول سال قادر به جفت‌گیری است. معمولاً 2 بار در سال تولیدمثل می‌کند. مدت آبستنی حدود 130 روز است. بین 1 تا 13 بچه ولی معمولا 5 بچه می‌زاید. بچه‌ها با بدنی پوشیده از مو و چشمانی باز متولد می‌شوند و پس از مدت کوتاهی قادر به شناکردن هستند. به علت سازگاری با زندگی در محیط‌های آبی، پستان‌ها در پهلوهای بدن قرار دارد به طوری‌که بچه‌ها در حال شناکردن قادر به شیرخوردن هستند. بچه‌ها پس از 5 روز می‌توانند جدا از مادر زندگی کنند. در 5 تا 6 ماهگی به سن بلوغ می‌رسند.
طول عمر نوتریا: در اسارت 6 تا 8 سال و در طبیعت به ندرت به 4 سال می‌رسد.

ویژگی‌های زیستی گونه نوتریا

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه نوتریا در ایران

مناطق تالابی و رودخانه‌ای با پوشش گیاهی متراکم زیستگاه گونه نوتریا است. آب‌های راکد با پوشش گیاهی انبوه را ترجیح می‌دهد. در ایران حضور این گونه تا کنون از اطراف رود ارس، آستارا (لوندویل)، تالش، جلفا و تالاب آق گل در آذربایجان غربی گزارش شده است.

نوتریا در ایران

پراکنش جهانی گونه نوتریا

گونه نوتریا گونه بومی آمریکای جنوبی است ولی برای تکثیر در اسارت به منظور استفاده از پوست، به برخی کشورها برده شده و پس از گریز از اسارت در برخی از مناطق آسیا و اروپا کلونی‌های وسیعی تشکیل داده است. 

پراکنش گونه نوتریا

آثار و نمایه‌ها گونه نوتریا

ردپای نوتریا: دست و پا 5 انگشت با چنگال‌های بلند دارند اما در پا تمامی انگشت‌ها به جز انگشت خارجی (شماره 5) به وسیله بافت پرده‌ای به هم متصل هستند. انگشتان، چنگال‌ها و پینه‌ها معمولاً در ردپاها به وضوح دیده شده و بر روی زمین نرم حتی اثر پرده‌های میان انگشتان نیز دیده می‌شود. اثر پا از دست بزرگ‌تر است، البته اندازه ردپا بستگی زیادی به سن و جنس حیوان دارد به طور کلی طول دست و عرض آن 6 سانتی‌متر و طول پا 12 سانتی‌متر و عرض آن در حدود ۷ سانتی‌متر است.

الگوی ردپا نوتریا: معمولاً نوتریا به حالت راه رفتن حرکت می‌کند اما هنگامی که سرعتش زیاد می‌شود حرکتش به صورت پرش‌های کوتاه است. دم گرد و بلندش بر روی زمین ردی پیوسته و مارپیچ ایجاد می‌کند.

سرگین گونه نوتریا: سرگین نوتریا 2 سانتی‌متر طول و کمتر از 1 سانتی‌متر عرض و سطحی با شیارهای ریز دارد. نوتریا نزدیک رودها و در مناطق مردابی شمال غرب ایران یافت می‌شود.

رد پا

الگوی حرکتی

وضعیت حفاظتی گونه نوتریا

گونه نوتریا به دلیل پراکندگی وسیع و فراوانی جمعیت در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد.

طبقه بندی گونه نوتریا

طبقه بندی گونه نوتریا

سایر اعضای این خانواده را بشناسیم. خانواده نوتریا فقط 1 گونه دارد.

راسته جوندگان

- گونه نوتریا

External Features: HB 40-60 cm, T 25-45 cm, HF 12-14 cm and W 5-10, and rarely17 kg. It is a semi-aquatic rodent resembling a large rat but smaller in size than a hare. They have a coarse, darkish brown outer fur and soft grey under-fur. Around the muzzle and moustaches are white. The color of outer surfaces of upper incisors is orange-yellow. Tail is round with no hair and sharp ended. Eyes and ears are small and hind foot consists of four webbed toes suitable for swimming..
Biological Features: It is nocturnal but in cold season and when natural predators and humans are absent they might be observed during the day. Nutria is a social animal and strong swimmer. Burrows consist of tunnels about 15 meters long. Entrance of the burrow is above water level. Nutria breeds year round with gestation period of 130 days. The number of young in a litter ranges from 1 to 13 with average of 5 young. Young nutria are born with a body covered with fur and open eyes and are able to swim in short time after birth. As an adaptation for life in aquatic environment, mammary glands are located on the side of the body enabling the young to nurse while their mother is swimming. Longevity in captivity is from 6 to 8 years while in nature rarely reaches 4 years.
Habitat, Distribution and Abundance: Wetlands and rivers with dense vegetation are habitat for the species. Nutria is native to South America but was introduced to many counties for fur production. Those escaped from production farms have established extensive colonies in some parts of Europe and Asia. In Iran it is reported from the banks of Aras River, Astara (Lavandevil), Talesh, Jolfa and Agh Gol wetland in West Azarbaijan Province.
Conservation Status: It is categorized as “Least Concern” (LC) by the IUCN Red List due to wide distribution and abundant populations.



مطالب مرتبط


برچسب ها


ارسال پیام


 
 
 
کد بالا را در کادر وارد نمایید :