گونه حشره‌خور خانگی Asian House Shrew
نام فارسی: حشره خور خانگی
نام علمی: Suncus murinus
نام انگلیسی: Asian House Shrew
ویژگی‌های ظاهری گونه حشره‌خور خانگی
طول سر و بدن 100 تا 150 میلی‌متر، طول دم 100 میلی‌متر، طول کف پای عقب 16 تا 20 میلی‌متر و وزن 30 تا 100 گرم است. نسبت به سایر حشره‌خورهای ایران جثه بزرگ‌تری دارد (بزرگ‌ترین حشره‌خور ایران است). بدنی دراز و باریک دارد و دست و پاها کوتاه است. پوزه کشیده و خرطومی شکل، چشم‌ها خیلی کوچک، لاله‌های گوش مشخص و از داخل موها نمایان است. دمی به نسبت کوتاه با اندازه‌ای حدود نصف طول سر و بدن دارد. دم در قاعده بسیار کلفت و متورم است و به تدریج به سمت نوک دم نازک می‌شود. موها کوتاه و در سطح پشتی قهوه‌ای تا خاکستری، زیر بدن خاکستری روشن و در قسمت دم قهوه‌ای روشن است. 5 انگشت با ناخن‌های ظریف و سفید رنگ در دست و پا دارد.
ویژگی‌های زیستی گونه حشره‌خور خانگی
این حشره‌خور ایران شب‌گرد است ولی گاهی اوقات روزها هم دیده می‌شود. حیوان پر سر و صدایی است. غالباً موقعی که در جستجوی غذا است صدای جیرجیرش شنیده می‌شود. به سرعت می‌دود و به خوبی می‌پرد. بوی تند و بدی از خود تولید می‌کند. در سوراخ‌ها و دیوارها لانه می‌سازد. نر و ماده با هم در ساختن لانه مشارکت دارند.
تغذیه حشره‌خور خانگی: از حشرات و مواد غذایی مانند نان و گوشت تغذیه می‌کند. تغذیه از مهره‌داران کوچک مانند قورباغه و حتی مار هم دیده شده است.
تولید مثل حشره‌خور خانگی: در بهار و پاییز جفت‌گیری می‌کند و پس از 30 روز بین 2 تا 8 بچه با چشم بسته و بدن برهنه می‌زاید. بچه‌ها حدود 20 روز شیر می‌خورند و در 36 روزگی بالغ می‌شوند.
طول عمر حشره‌خور خانگی 24 تا 30 ماه است.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه حشره‌خور خانگی در ایران
این گونه از حشره‌خواران بومی شبه قاره هند است و در جنگل‌ها، زمین‌های کشاورزی و مناطق مسکونی دیده می‌شود. حضور آن تاکنون از 15 کیلومتری شمال غرب آبادان گزارش شده و احتمالا به وسیله کشتی به آنجا راه یافته است. گزارش‌هایی نیز در مورد مشاهده آن در جزیره قشم وجود دارد.
پراکنش جهانی گونه حشره‌خور خانگی
پراکندگی حشره‌خور خانگی در دنیا در شمال آفریقا، جنوب غربی تا شرق آسیاست.
وضعیت حفاظتی گونه حشره‌خور خانگی
این گونه در فهرست سرخ IUCN در طبقه كمترين نگراني (LC) قرار دارد. حشره‌خور خانگی گونه‌ایی غیربومی در ایران است و نیاز به برنامه‌های ویژه حفاظتی ندارد هر چند بررسی پراکندگی آن ضروری است.
طبقه بندی گونه حشره‌خور خانگی
سایر اعضای خانواده حشره‌خورها را بشناسیم
- گونه حشره‌خور بلوچی
- گونه حشره‌خور شوش
- گونه حشره‌خور خزری
- گونه حشره‌خور بجنوردی
- گونه حشره‌خور کوتوله
- گونه حشره‌خور خانگی
- گونه حشره‌خور کوچک
- گونه حشره‌خور آبزی مدیترانه
- گونه حشره‌خور آبزی قفقازی
- گونه حشره‌خور دو رنگ
- گونه حشره‌خور دندان سفید کوچک
- گونه حشره‌خور دندان سفید بزرگ
External Features: HB 100-150 mm, T 100 mm, HF 16-20 mm, and W 30-100 gr. It is the largest shrew in Iran. The body is elongated with short limbs. The muzzle is lengthy, eyes are very small, and external ears are rather prominent and project above the short fur. Tails is relatively short, half of the head-body length, very thick at the base and tapers to a fine point. Fur is short and brown to grey on dorsal surface, light grey on ventral and light brown on the tail. There are 5 digits in fore and hind feet with thin and white claws.
Biological Features: The Asian house shrew is nocturnal and occasionally observed during the day. They are known to be noisy. This shrew feeds on insects and food items such as bread and meat. It has been observed feeding on frogs and even snakes. It can run fast and jump. Mating takes place in spring and fall and after a gestation period of 30 days between 2 to 8 young are born, with naked body and blind eyes. They mature after 36 days. Longevity ranges from 24 to 30 months.
Habitat, Distribution and Abundance: The species is native to Indian subcontinent and lives in forests, agricultural fields, and human settlements. So far, it has been reported from 15 km north-west of Abadan, Khuzastan; probably imported by ships. There are also reports of its presence in Qeshm Island.
Conservation Status: The house shrew is categorized as “Least Concern” (LC) by IUCN. Since it is an exotic species in Iran, there is no need for a conservation plan. However, its distribution should be studied.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان