گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه ای Mediterranean Horseshoe Bat
نام فارسی: خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای
نام علمی: Rhinolophus euryale
نام انگلیسی: Mediterranean Horseshoe Bat
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای
طول سر و بدن 43 تا 58 میلی‌متر، طول ساعد 43 تا 51 میلی‌متر، طول دم 22 تا 30 میلی‌متر و وزن 8 تا 17.5 گرم است. دارای جثه متوسط، زائده ارتباطی بالا نوک‌تیز و اندکی خمیده به پایین است. زائده ارتباطی پایین کوتاه‌تر. گوش‌ها و پرده‌های بال خاکستری روشن. رنگ بدن در پشت قهوه‌ای خاکستری با ته‌رنگ بنفش یاسی یا مایل به قرمز و در سطح شکمی سفید چرک است. بند دوم انگشت چهارم بلندتر از 2 برابر بند اول. وقتی در رخوت (torpor) است خود را به طور کامل در پرده‌های بال نمی‌پیچد و ممکن است با بال‌های باز به خواب زمستانی فرو رود.
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای
گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای در اوایل غروب پرواز می‌کند. پروازش کُند، پرنوسان و خیلی چابک است. بسیار اجتماعی هستند. غذا و تولیدمثل آن شبیه خفاش نعل اسبی بزرگ است. کلنی‌های زایمان از 50 تا 400 فرد تشکیل می‌شود. در هنگام زمستان‌خوابی بدون اتکای شست و فقط از پا آویزان می‌شود و اغلب در تماس بدنی با افراد دیگر است. اغلب با گونه‌های غارزی دیگر و ازجمله سایر خفاش‌های نعل اسبی M.capaccinii و M.schreibersii می‌خوابد. خیلی دیر خوابگاه را ترک می‌کند. مهاجرت نمی‌کند و بیشترین جابه‌جایی ثبت شده در آن 134 کیلومتر است.
رژیم غذایی آن عبارت است از: پولک‌بالان، دوبالان، بال‌توری‌ها و حشرات دیگر.
تولید مثل خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای: اوایل تیرماه 1 بچه می‌زاید که در 4 هفتگی مستقل شده و در 2 الی 3 سالگی بالغ می‌شود. در ایران اوایل مهر به مکان زمستان‌خوابی می‌رود، تا اواخر آبان به رخوت عمیق فرو می‌رود و آذر و دی را در خواب زمستانی می‌گذراند. اسپرم ذخیره می‌کند و لقاح تاخیری دارد.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای در ایران
گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای وابسته به بوته‌زارها و درخت‌زارهای مدیترانه‌ای و نیمه‌مدیترانه‌ای است و از جنگل مخروط‌داران پرهیز می‌کند. گاهی در درخت‌زارهای پهن‌برگ و پوشش‌های گیاهی کنار رودخانه‌ای نیز یافت می‌شود. خوابگاه‌های تابستانی آن در مکان‌های زیرزمینی طبیعی و مصنوعی همچون غارها و معادن متروک و گاهی زیرشیروانی خانه‌ها قرار دارد و برای زمستان‌خوابی اغلب به غارهای بزرگ با خرداقلیم ثابت می‌رود. در ایران چندان فراوان نیست و تاکنون از استان‌های خراسان رضوی، گلستان، کردستان، لرستان، همدان، آذربایجان غربی، چهارمحال و بختیاری، کرمانشاه، اصفهان، فارس و خوزستان گزارش شده است.
پراکنش جهانی گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای
اروپا، آسیا و آفریقا
وضعیت حفاظتی گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای
گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای در 27 سال (3 نسل) گذشته افت جمعیت و از بین رفتن کلنی‌های آن در بسیاری از کشورها گزارش شده است. از این رو به نظر می‌رسد که کاهش جمعیت به حد 30 درصد رسیده است و به همین دلیل در فهرست سرخ IUCN در طبقه نزدیک به تهدید (NT) قرار دارد. جمعیت آن در ایران در طول چند دهه گذشته کاهش چشمگیری یافته است. مهمترین عوامل تهدید این گونه عبارتند از: تخریب زیستگاه، مزاحمت و از بین رفتن خوابگاه‌های زیرزمینی. در بسیاری از کشورها بر اساس قوانین ملی حمایت شده است.
طبقه بندی گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش نعل اسبی بخارائی
- گونه خفاش نعل اسبی کوهستانی
- گونه خفاش نعل اسبی بزرگ
- گونه خفاش نعل اسبی مدیترانه‌ای
- گونه خفاش نعل اسبی مهلی
- گونه خفاش نعل اسبی کوچک
External Features: HB 43-58 mm, FA 43-51 mm, T 22-30 mm and W 8-17.5 gr. A medium-sized horseshoe bat. Upper connecting process pointed and bent slightly downwards; lower connecting process shorter. Ears and membranes are light grey. Fur grey-brown with reddish or lilac tinge above, grey white below. Second phalanx of fourth finger more than twice as long as first phalanx. Does not wrap itself completely in wing membranes when torpid and may hibernate with open wings.
Biological Features: Forms maternity colonies of 50 to 400 individuals. In hibernation hangs free, often in contact with other individuals. Frequently roosts with other cave-dwelling species, including other horseshoe bats, Myotis capaccinii and Miniopterus schreibersii. Leaves roost late in the evening and feeds on Lepidoptera, Diptera, Neuroptera and other insects. In Iran hibernation begins in early November. The birth of single young usually occur from mid- June and young become independent at the age of four weeks which mature at the age of 2-3 years. In Iran, it enters the hibernacula in late September; goes to deep torpor by mid November, and hibernates through December and January. The sperm is stored and fertilization is delayed. It is a sedentary species and the longest recorded distance travelled by an individual is 134 km.
Habitat, Distribution and Abundance: Associated with shrubland and Mediterranean and sub-Mediterranean woodland, and avoids coniferous woodland. May occur in broadleaved woodland and riparian vegetation. Summer roosts are located in natural and artificial underground sites such as caves and mines, as well as attics in some part of the range. In winter it usually hibernates in large caves with a constant microclimate. It is not common in Iran and has been recorded from Khorasan Razavi, Golestan, Kordestan, Lorestan, Hamadan, West Azarbaijan, Chaharmahal bakhtiari, Kermanshah, Esfahan, Fars and Khuzestan provinces.
Conservation Status: Population decline and colony disappearances has reported over the last 27 years (=3 generations) its population decline and colonies disappearance from many range states. It is inferred that overall population decline has approached 30% over that period, so the species is assessed as “Near Threatened” (NT) in IUCN Red List of threatened species. Its population decline in Iran was considerable over past decades. The main threats include habitat destruction, disturbance and loss of underground habitats. It is protected by national legislation in most countries.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان