گونه وُل حفار کردی Transcaucasian Mole-Vole

نام فارسی: ول حفار کردی (گونه ول حفار جنوب قفقاز)
نام علمی: Ellobius lutescens
نام انگلیسی: Transcaucasian Mole-Vole

ویژگی‌های ظاهری گونه ول حفار کردی

طول سر و بدن 90 تا 120 میلی‌متر، طول دم 9 تا 19 میلی‌متر، طول کف پای عقب 17 تا 26 میلی‌متر و وزن حدود 24 تا 81 گرم است. از ول حفار افغانی کوچک‌تر و از ول حفار ترکمنی بزرگ‌تر است. رنگ پشت بدن خاکستری قهوه‌ای و زیر بدن خاکستری روشن است. گاهی اوقات لکه‌های سفید یک سانتی‌متری در ناحیه شکم دیده می‌شود. کف دست و پا برهنه است و روی آن با موهای سفید پوشیده شده است.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان

ویژگی‌های زیستی گونه ول حفار کردی

گونه ول حفار جنوب قفقاز جونده‌ای اجتماعی است و زندگی زیرزمینی دارد. در سطح زمین فقط هنگام کنار زدن خاک‌های حاشیه لانه دیده می‌شود. دارای دوره زندگی کاملا متفاوتی نسبت به سایر جوندگان است، پس از بهار وارد دوره رخوت حاصل از گرما می‌شود و این وضعیت تا پاییز به طول می‌انجامد. در آبان و آذر و پس از بارندگی و سرد شدن هوا شروع به حفر دالان‌های متعددی می‌کند که گاهی تا 1 متر عمق دارند ولی لانه‌ها معمولا سطحی هستند. شب‌ها حفاری می‌کند ولی در اواخر پاییز روزها هم به حفر خاک می‌پردازد.
تغذیه: از قسمت‌های زیرزمینی گیاهان مانند ریشه و غده‌ها تغذیه می‌کند. مکان کلونی‌ها بسیار متغیر است. این گونه در فصل بهار به ذخیره مواد غذایی می‌پردازد تا بتواند فصل تابستان را در اعماق لانه‌اش سپری کند، ولی تاکنون ذخیره مواد غذایی برای فصل زمستان دیده نشده است.
تولبد مثل: در بهار و تابستان تولیدمثل می‌کند و هر بار 3 تا 5 بچه می‌زاید.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه ول حفار کردی در ایران

گونه ول حفار جنوب قفقاز در علف‌زارهای کوهستانی و استپ‌های مرتفع با ارتفاع 700 تا 2,500 متری از سطح دریا زیست می‌کند. از اصفهان تا مناطق شمال غربی ایران گزارش شده است. جمعیت‌های فراوانی دارد تا جایی که در بعضی مناطق 240 فرد در هکتار مشاهده شده است.

وضعیت حفاظتی گونه ول حفار کردی

گونه ول حفار جنوب قفقاز به دلیل پراکندگی وسیع و نداشتن تهدیدی خاص در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد.

طبقه بندی گونه ول حفار کردی

سایر اعضای خانواده همستر طلایی و وُل‌ها را بشناسیم

راسته جوندگان

• خانواده همستر طلایی و ول‌ها

- گونه ول آبزی (موش آبی)
- گونه ول افغانی
- گونه ول برفی
- گونه ول حفار افغانی
- گونه ول حفار جنوب قفقاز (ول حفار کردی)
- گونه ول حفار ترکمنی
- گونه ول معمولی
- گونه ول اروپای شرقی
- گونه ول شرق خزر (ول کرمانی)
- گونه ول اجتماعی (موش افغان)
- گونه ول ایرانی
- گونه ول قزوینی
- گونه ول كپه داغ (ول پارادوکس)
- گونه ول جنگلی شلکوفنیکوف (ول علفزار)
- گونه ول جنگلی میجر
- گونه ول خراسان
- گونه ول گونتر
- گونه همستر خاکستری (همستر مهاجر)
- گونه همستر برانت (همستر طلایی)

External Features: HB 90-120 mm, T 9-19 mm, HF 17-26 mm, and W 24- 81 gr. It is smaller than Southern Mole-vole and larger than Northern Molevole. Color of the upper body is gray brown, face mask is dark and underside is light gray. Sometimes, white spots about 1 square centimeter are observed on the abdomen. Soles of the fore and hind feet are bare and covered with white hairs. In some specimens cleft in lips are observed.
Biological Features: This is a social rodent that lives underground. It is usually observed outside the burrow while pushing dirt out. Life cycle of the animal is distinct from other rodents. It becomes dormant after spring due to heat which continues until fall. After rain, when it becomes cooler in October and November, the animal digs several tunnels; some of which are 1 m deep. However, most tunnels are under the soil surface. They dig tunnels during the night but in late fall it is also done during the day. Each burrow system contains one male, one female and at least one pup. It feeds on subterraneous parts of various plants such as roots and tubers. Transcaucasian Mole-vole caches food in spring to enable it to live in deeper parts of its tunnels during summer. No winter food cache has been observed so far. In summer and autumn breeds with 3 to 5 young per litter.
Habitat, Distribution and Abundance: Habitat includes mountainous grasslands and high steppes with elevation ranging from 700 to 2500 m., a.s.l and also cultivated areas. Geographic range extends from Esfahan to northwestern parts of Iran. Populations are abundant and in some areas reach 240 individuals per ha.
Conservation Status: It is listed as “Least Concern” (LC) by the IUCN due to extensive distribution and lack of particular threat factor.