گونه وُل معمولی Common Vole

نام فارسی: ول معمولی
نام علمی: Microtus arvalis
نام انگلیسی: Common Vole

ویژگی‌های ظاهری گونه ول معمولی

طول سر و بدن 90 تا 142 میلی‌متر، طول دم 30 تا 38 میلی‌متر، طول کف پای عقب 13 تا 18 میلی‌متر، طول گوش 8 تا 12 میلی‌متر و وزن 14 تا 46 گرم است. جونده‌ای کوچک و شبیه به ول اجتماعی است. لاله گوش کوچک ولی از داخل موها کاملا نمایان است. طول دم از نصف طول سر و تنه کوچک‌تر است. رنگ پشت بدن قهوه‌ای با سایه‌ای از نارنجی و سیاه است. رنگ پایین بدن خاکستری روشن است که سایه‌ای از سیاهی در آن وجود دارد. حدفاصل رنگ قهوه‌ای پشت بدن و رنگ خاکستری زیر بدن مشخص نیست. دست‌ها و پاها ظریف و باریک هستند. کف دست در عقب از مو پوشیده شده است و در قسمت جلو و پایین انگشتان برهنه است. کف پا از پاشنه تا وسط کاملا از مو پوشیده شده و در قسمت جلو و پایین انگشتان برهنه است. رنگ دندان‌های پیشین زرد مایل به نارنجی است.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان

ویژگی‌های زیستی گونه ول معمولی

گونه ول معمولی اغلب شبگرد است. اوایل صبح و غروب بیشترین فعالیت را دارد. جونده‌ای اجتماعی است. نرها به تنهایی و ماده‌ها با یکدیگر زندگی می‌کنند.
لانه: لانه از راهروهای متعددی تشکیل شده است که دارای 2 تا 14 سوراخ است. اتاقک لانه اغلب در عمق کم و نزدیک به سطح زمین قرار دارد اما گاهی تا عمق 30 تا 40 سانتی‌متری هم دیده می‌شود.
تغذیه: از قسمت‌های سبز گیاهان علفی و ریشه گیاهان و گاهی هم از حشرات تغذیه می‌کند.
تولید مثل: در سال 2 تا 4 بار زادآوری می‌کند. طول دوره بارداری 19 تا 21 روز است و بین 2 تا 12 و به طور متوسط 5 بچه می‌زاید. طول عمر حدود 19 ماه است.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه ول معمولی در ایران

گونه ول معمولی در اکثر زیستگاه‌های مناطق باز کوهستانی مانند چمن‌زارها و جنگل‌های مرطوب رشته کوه البرز و کشت‌زارها و باغ‌های مناطق مرتفع زندگی می‌کند. تاکنون از استان‌های آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، تهران، مازندران، گلستان، خراسان رضوی و خراسان شمالی گزارش شده است. در اکثر گستره پراکندگی‌اش گونه‌ای فراوان محسوب می‌شود. بیشترین تراکم گزارش شده 1,000 فرد در هکتار است اما جمعیت دارای نوسانات سالیانه زیادی است. اگر تعداد آنها زیاد شود به محصولات کشاورزی خسارت وارد می‌کنند.

پراکنش جهانی گونه ول معمولی

پراکندگی ول معمولی در دنیا در اروپا تا قفقاز و ایران است.

وضعیت حفاظتی گونه ول معمولی

گونه ول معمولی به خاطر پراکندگی وسیع و نداشتن عامل تهدید، در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد.

طبقه بندی گونه ول معمولی

سایر اعضای خانواده همستر طلایی و وُل‌ها را بشناسیم

راسته جوندگان

• خانواده همستر طلایی و ول‌ها

- گونه ول آبزی (موش آبی)
- گونه ول افغانی
- گونه ول برفی
- گونه ول حفار افغانی
- گونه ول حفار جنوب قفقاز (ول حفار کردی)
- گونه ول حفار ترکمنی
- گونه ول معمولی
- گونه ول اروپای شرقی
- گونه ول شرق خزر (ول کرمانی)
- گونه ول اجتماعی (موش افغان)
- گونه ول ایرانی
- گونه ول قزوینی
- گونه ول كپه داغ (ول پارادوکس)
- گونه ول جنگلی شلکوفنیکوف (ول علفزار)
- گونه ول جنگلی میجر
- گونه ول خراسان
- گونه ول گونتر
- گونه همستر خاکستری (همستر مهاجر)
- گونه همستر برانت (همستر طلایی)

External Features: HB 90-142 mm, T 30-38 mm, HF 13-18 mm, E 8-12 mm, and W 14-46 gr. It is a small rodent similar to social vole. Auricle is small but clearly visible through the fur. Tail length is shorter than half of the head-body length. The fur on dorsal parts is brown with orange or black tint. The color of the lower parts is light grey with a black tint. There is no demarcation line between brown upper and grey lower parts. Fore and hind limbs are slender and delicate. Soles of the forelimbs are covered with hair on the back and naked in front and bellow fingers. Incisors are orange yellow in color.
Biological Features: It is usually nocturnal, being more active in early morning and at sunset. Common vole is a social animal. Burrow consists of several tunnels with 2 to 14 entrances. Nest chamber is usually located in shallow depth and near the soil surface; but sometimes observed about 30 to 40 cm deep. Males alone and females live together in the nest. Diet consists of green parts of herbs, plant roots and sometimes insects. Breeding takes place 2 to 4 times a year. After a gestation period of 19 to 21 days 2 to 12 young, 5 on average, are born per litter. Maximum Longevity is about 19 months.
Habitat, Distribution and Abundance: Habitat includes open mountainous areas such as grasslands, moist forests, agricultural fields, and orchards in high lands. So far, it has been reported from West Azarbaijan, East Azarbaijan, Tehran, Mazandaran, Golestan, Khorasan Razavi and North Khorasan provinces. It is considered an abundant species in most areas over its geographic range. Highest density reported is 1000 per hectare with much annual variation. Common vole becomes an agricultural pest with high numbers.
Conservation Status: It is categorized as “Least Concern” (LC) by the IUCN Red List due to extensive geographic range and lack of serious threat factors.