گونه خفاش سروتین سندی Sind Bat
نام فارسی: خفاش سروتین سندی
نام علمی: Eptesicus nasutus
نام انگلیسی: Sind Bat
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش سندی
طول سر و بدن 44 تا 54 میلی‌متر، طول ساعد 34 تا 42 میلی‌متر، طول دم 38 تا 44 میلی‌متر و وزن 6 تا 14 گرم است. کوچکترین گونه از سروتین‌ها که در این منطقه حضور دارد (بزرگترین طول جمجمه کمتر از 14.6 میلی‌متر). گوش‌ها کوچک و نوک‌شان گرد است و بلندی گوشک تقریبا به نصف بلندی گوش می‌رسد. صورت و گوش‌ها تیره رنگ هستند. رنگ پرده‌های بال در بعضی نمونه‌ها روشن و در بعضی دیگر تیره است. مهمیز کوتاه است و رشد چندانی نکرده و لوب پس مهمیزی نیز کوچک است. موهای پشت بدن کوتاه (5 میلی‌متر) و متراکم و رنگ‌شان یکدست نخودی کمرنگ است. موهای سطح شکمی روشن‌ترند اما در ناحیه گردن مرز آشکاری میان سطح پشتی و شکمی وجود ندارد. دومین دندان پیش آرواره بالا نسبتا بزرگ و به وضوح بلندتر از دندانه نخستین دندان پیش است.
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش سندی
گونه خفاش سروتین سندی غروب‌ها زود و هنگامی که هوا هنوز روشن است بیرون می‌آید. پرواز آن مانند پی پیسترل‌ها نامنظم و غیرقابل پیش‌بینی و در ارتفاع پایین است و مدام تا نزدیک سطح زمین شیرجه می‌رود. درباره زیست‌شناسی و بوم‌شناسی این گونه اطلاعات چندانی در دست نیست. کلنی‌های کوچکی تشکیل می‌دهد و تنها با پاهایش از سقف آویزان می‌شود. مهاجرت‌های موضعی فصلی دارد اما مشخص نیست که زمستان‌خوابی داشته باشد.
تغذیه خفاش سروتین سندی: ظاهرا از حشرات کوچک تغذیه می‌کند.
تغذیه خفاش سروتین سندی: ظاهرا تنها نوزاد خود را اوایل تابستان به دنیا می‌آورد.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش سندی در ایران
گونه خفاش سروتین سندی در مناطق نیمه‌خشک تا خشک، تپه‌های شنی مشرف به دریا و همچنین غارهای نزدیک رودخانه زندگی می‌کند. در فضاهای باز و از جمله بر فراز زمین‌های کشاورزی خوراک‌جویی می‌کند. گونه‌ای شکاف‌زی است و درون درز سنگ‌ها، دیوارها و بناهای دیگر می‌خوابد. پشت سنگ‌ها در ویرانه‌ها یافت می‌شود. تا ارتفاع 860 متر از سطح دریا مشاهده شده است. گونه‌ای بسیار کمیاب و تعداد دفعات مشاهده آن در ایران نسبتا کم است. تاکنون از استان‌های خوزستان، هرمزگان، کرمان و سیستان و بلوچستان گزارش شده است. احتمال حضور آن در سرتاسر حاشیه جنوبی کشور می‌رود.
پراکنش جهانی گونه خفاش سندی
پراکندگی خفاش سروتین سندی در دنیا در عدن، عراق، عمان، عربستان، پاکستان و افغانستان است.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش سندی
گونه خفاش سندی در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد. زیرا اگرچه به ندرت گزارش می‌شود اما پراکندگی نسبتا وسیعی دارد و تغییرات زیستگاهی را تا حدود زیادی تحمل می‌کند. به نظر می‌رسد خطر مهمی این گونه را تهدید نمی‌کند. بررسی‌های بیشتری باید انجام شود.
طبقه بندی گونه خفاش سندی
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
- گونه خفاش مایوتیس شائوب
- گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
- گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
- گونه خفاش مایوتیس سبیل‌دار
- گونه خفاش مایوتیس ناتر
- گونه خفاش مایوتیس گوش بریده (خفاش حنایی)
- گونه خفاش مایوتیس هیرکانی
- گونه خفاش پی پیسترل کوچک (کوتوله)
- گونه خفاش پی پیسترل (خفاش لب کوتاه)
- گونه خفاش پی پیسترل کول (خفاش بال سفید)
- گونه خفاش پی پیسترل ساوی (خفاش دو رنگ)
- گونه خفاش پی پیسترل عربی
- گونه خفاش جنگلی معمولی (خفاش نکتیول)
- گونه خفاش جنگلی بزرگ
- گونه خفاش جنگلی کوچک
- گونه خفاش سروتین شمالی
- گونه خفاش سروتین بوبرینسکی (خفاش قره‌قوم)
- گونه خفاش سروتین هندی
- گونه خفاش سروتین
- گونه خفاش سروتین بتا (خفاش زرد)
- گونه خفاش سروتین آگنف
- گونه خفاش سروتین آناتولی
- گونه خفاش سروتین سندی
- گونه خفاش برفکی
- گونه خفاش گوش پهن آسیایی
- گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
- گونه خفاش گوش بلند آسیای میانه
- گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
- گونه خفاش گوش پهن اروپایی
- گونه خفاش بیابانی
- گونه خفاش بیابانی آسیای میانه
External Features: HB 44-54 mm, FA 34-42 mm, T 38-44 mm and W 6-14 gr. The smallest serotine species occurring in the area (greatest length of skull less than 14.6 mm). Small ears with a rounded tip. Tragus about half the height of the ear. Face and ears dark. Wing membranes, pallid in some forms and dark in others. Short poorly-developed calcar with small post-calcarial lobe. Dorsal fur short (5 mm) and dense, uniformly pale buff. Ventral fur paler with no distinct demarcation on the neck. Second upper incisor relatively large, clearly exceeds the cingulum of the first incisor in height.
Biological Features: Emerges early while it is still light. Low and erratic flight like that of Pipistrellus, with frequent dives to almost ground level. Probably feeds on small insects. Little is known about biology and ecology of the species. Apparently a single young is born in the early summer. Forms small colonies and usually hangs freely by the hind legs from the roof. Seasonal local migrations are undertaken, but it is not known whether undergoes any hibernation in winter.
Habitat, Distribution and Abundance: Inhabits semi-arid to arid areas, and on sand dunes next to the sea, as well as in caves near rivers. Forages over open areas, including agricultural landscapes. Roosts in crevices in rocks, walls and other structures. Found behind stones of ruined buildings. Upper altitudinal range is 860 m., a.s.l. A very rare species that has been reported on few occasions in Iran. Recorded from Hormozgan, Khuzestan, Kerman and Sistan and Baluchestan provinces. Nevertheless, it may well occur along the entire low coastal area of southern Iran.
Conservation Status: Listed as “Least Concern” (LC) in IUCN Red List of threatened species, since although it is seldom recorded, it has a relatively wide distribution and has some tolerance of some habitat modification. There appear to be no major threats to this species. Further studies are needed.