گونه خفاش بکشتاین Bechstein's Myotis
نام فارسی: خفاش مایوتیس بکشتاین
نام علمی: Myotis bechsteinii
نام انگلیسی: Bechstein's Myotis
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
طول سر و بدن 44 تا 55 میلی‌متر، طول ساعد 39 تا 46 میلی‌متر، طول دم 41 تا 52 میلی‌متر و وزن 6 تا 12 گرم است. به نسبت جثه دارای بلندترین گوش در میان گونه‌های این جنس است. طول گوش‌ها به 19 تا 29 میلی‌متر می‌رسد و چنانچه به جلو خوابانده شوند، 8 تا 10 میلی‌متر از نوک پوزه بیرون می‌زنند. گوش‌ها در پایه و روی پیشانی به همدیگر نمی‌رسند و در هنگام زمستان‌خوابی روی بدن تا نمی‌شوند (برخلاف Plecotus) لاله گوش دارای 9 تا 11 چین پوستی افقی است. گوشک بلند و نیزه‌ای است و بلندی آن تا نصف گوش می‌رسد. رنگ صورت، گوش‌ها و پرده‌های قهوه‌ای مایل به صورتی است. موهای پشت نسبتا بلند و قهوه‌ای کمرنگ یا مایل به قرمز است، موهای سطح شکمی خاکستری روشن یا تقریبا سفید است. مرز آشکاری در ناحیه گردن وجود دارد. پرده‌های بال پهن هستند و به بن نخستین انگشت پا متصل می‌شوند. مهمیز مستقیم است و تا یک سوم پرده میان‌رانی امتداد می‌یابد.
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
گونه خفاش بکشتاین بلافاصله بعد از غروب در بین درختان شروع به پرواز می‌کند. سوراخ درختان را به عنوان محل استراحت انتخاب می‌کند. به صورت اتفاقی در منازل و غارها نیز مشاهده می‌شود. قدرت مانور بالایی دارد و می‌تواند بسیار کند پرواز کرده و درجا بال‌زنی کند. طعمه‌هایش را از روی شاخ و برگ برمی‌دارد. بسیار نزدیک به گیاهان، در سطح زمین یا در تاج پوشش درختان شکار می‌کند. بسیار ساکن است و مهاجرت نمی‌کند. (بیشترین جابه‌جایی ثبت‌شده در آن 73 کیلومتر است)
تغذیه خفاش بکشتاین: از بندپایان جنگلی، به ویژه حشرات غیرپرنده تغذیه می‌کند. رژیم غذایی آن عمدتا از بیدها، سوسک‌ها، دوبالان، بال‌توری‌ها و عنکبوت‌ها تشکیل می‌شود اما بسته به فصل یا موقعیت از دروگرها، گوش‌خیزک‌ها، کرم‌های حشره، جیرجیرک‌ها، ساس‌ها، نازک‌بالان، صدپایان و طعمه‌های دیگر نیز نمی‌گذرد.
تولید مثل خفاش بکشتاین: زایشگاه‌های آن از 10 تا 30 خفاش ماده تشکیل می‌شوند که زود به زود خوابگاه عوض می‌کنند. در گروه‌های مادری جداگانه با خویشاوندی ژنتیکی بالا زندگی می‌کنند، ماده‌های جوان در گروه می‌مانند اما نرها مهاجرت می‌کنند و اغلب تک‌زی هستند. نوزادان از نیمه خرداد تا نیمه تیر به دنیا می‌آیند. جفت‌گیری در ازدحام کلنی‌های متعدد در یک خوابگاه انجام می‌شود. غده‌های روی صورت ترشحاتی دارند که افراد می‌توانند با کمک بوی آن یکدیگر را تشخیص دهند.
طول عمر خفاش بکشتاین در طبیعت تا 21 سال می‌رسد.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش مایوتیس بکشتاین در ایران
گونه خفاش بکشتاین نیازهای زیستگاهی خاصی دارد و عمدتا به جنگل‌های طبیعی وقدیمی وابسته است. پراکندگی واقعی آن بسیار جزیره‌ای و قطعه‌قطعه و وابسته به وجود زیستگاه‌های مناسب است. بیشترین تراکم جمعیت در جنگل‌هایی است که بر اساس اصول زیست‌محیطی (و نه صرفا اقتصادی) اداره می‌شوند. در جنگل‌های پهن‌برگ و گاهی جنگل‌های مختلط و همچنین درخت‌زارهای خزان‌دار راش و بلوط با درختان کهنسال زیاد زندگی می‌کند. گاهی در مراتع یا باغ‌های میوه دیده می‌شود. خوابگاه تابستانی‌اش سوراخ درختان است و گاهی در ساختمان‌ها نیز می‌خوابد.برای زمستان‌خوابی زیستگاه‌های زیرزمینی و تنه توخالی درختان را ترجیح می‌دهد. تا ارتفاع 1800متر از سطح دریا گزارش شده است. در سرتاسر گستره پراکندگی‌اش خفاشی کمیاب است. در ایران بسیار کمیاب است و از خفاش‌های کمیاب ایران حسوب می‌شود که تنها از 4 نقطه در استان‌های گلستان و مازندران گزارش شده است. این نقاط شرقی‌ترین حد پراکندگی جهانی گونه را تشکیل می‌دهند.
پراکنش جهانی گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
پراکندگی خفاش بکشتاین در دنیا در اروپای مرکزی، شرق اروپا تا منطقه قفقاز است.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
جمعیت قطعه‌قطعه و عادات غیرمهاجرتی‌اش به معنای آن است که به آسانی به مناطق جدید انتشار نمی‌یابد. جمعیت آن درنتیجه نابودی و فروسایی درخت‌زارهای قدیمی و همچنین مزاحمت‌های انسانی رو به کاهش است. از این رو در فهرست سرخ IUCN در طبقه نزدیک به تهدید (NT) قرار دارد. عوامل تهدید آن عبارتند از: مدیریت نامناسب زیستگاه‌های درختی، قطع درختان کهنسال توخالی، استفاده از آفت‌کش‌ها و مزاحمت انسانی در محل خوابگاه. در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حمایت شده است. در مدیریت درست زیستگاه باید درختان کهنسال به تعداد کافی باقی بمانند.
طبقه بندی گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
- گونه خفاش مایوتیس شائوب
- گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
- گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
- گونه خفاش مایوتیس سبیل‌دار
- گونه خفاش مایوتیس ناتر
- گونه خفاش مایوتیس گوش بریده (خفاش حنایی)
- گونه خفاش مایوتیس هیرکانی
- گونه خفاش پی پیسترل کوچک (کوتوله)
- گونه خفاش پی پیسترل (خفاش لب کوتاه)
- گونه خفاش پی پیسترل کول (خفاش بال سفید)
- گونه خفاش پی پیسترل ساوی (خفاش دو رنگ)
- گونه خفاش پی پیسترل عربی
- گونه خفاش جنگلی معمولی (خفاش نکتیول)
- گونه خفاش جنگلی بزرگ
- گونه خفاش جنگلی کوچک
- گونه خفاش سروتین شمالی
- گونه خفاش سروتین بوبرینسکی (خفاش قره‌قوم)
- گونه خفاش سروتین هندی
- گونه خفاش سروتین
- گونه خفاش سروتین بتا (خفاش زرد)
- گونه خفاش سروتین آگنف
- گونه خفاش سروتین آناتولی
- گونه خفاش سروتین سندی
- گونه خفاش برفکی
- گونه خفاش گوش پهن آسیایی
- گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
- گونه خفاش گوش بلند آسیای میانه
- گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
- گونه خفاش گوش پهن اروپایی
- گونه خفاش بیابانی
- گونه خفاش بیابانی آسیای میانه
External Features: HB 45-55 mm, FA 39-46 mm, T 41-52 mm and W 6-12 gr. Medium-sized with proportionately the longest ears (19-29 mm) in the genus. Ears, if folded forward, reach 8-10 mm beyond the nose. Ears are not joined at the base and not folded down during hibernation (unlike Plecotus). The pinna has 9-11 transverse folds. Tragus long and lanceolate, reaching about half way up the ear. Face, ears and membranes pinkish brown. Dorsal fur fairly long, pale or reddish brown. Ventral fur is light grey, almost white. There is a distinct demarcation line along the neck. Wings broad, with membrane attached at the base of the first toe. Calcar straight, extending to one third of the interfemoral membrane.
Biological Features: Flights very maneuverable and slow and is capable of hovering. It is a foliage gleaner hunting very close to vegetation, at the ground level or in the canopy of trees. Feeds on forest arthropods, particularly non-flying insects. The food consists mainly of moths, beetles, Diptera (crane flies), lacewings, and spiders, but also of harvestmen, earwigs, caterpillars, crickets, bugs, Hymenoptera, centipedes and others, seasonally or locally. Maternity colonies of 10-30 females, switch roost very often. They live in separate maternity groups with high genetic relatedness. Young females remain in the group, whereas males emigrate and often are solitary. The young are born from the beginning of June to the beginning of July. Mating takes place in swarming sites. The face glands produce individually recognizable secretions. The maximum age recorded is 21 years. A very sedentary species; the longest movement reported is 73 km.
Habitat, Distribution and Abundance: It has specialized habitat requirements, and is largely dependent on mature natural forests. The real distribution is very insular, depending on the presence of suitable habitats. Highest population density observed in stands of mature trees in ecologically sustainable managed forests (not the forests managed strictly based on economic principles). Found in broadleaf forest and sometimes mixed forest, also in mature deciduous woodland of beech and oak with a high proportion of old trees. Occasionally found in pastures or orchards. Summer roosts are in tree-holes, or occasionally in buildings. Hibernates in underground habitats, and possibly also in hollow trees. Occurs from sea level to 1,800 m., a.s.l. Considered rare throughout its range. It is a very rare species in Iran with only four record sited from Golestan and Mazandaran provinces. These localities form the easternmost margin of the species distribution range.
Conservation Status: Its fragmented population and sedentary habits means that it does not colonize new areas easily. The population is decreasing as a result of the loss and degradation of old-growth woodland, compounded by human disturbance. Consequently it is assessed as “Near Threatened” (NT) in IUCN Red List of threatened species. Threats include inappropriate management and development of woodland habitats, loss of old trees with hollows, use of pesticides and human disturbance of roost sites. It is protected by most countries in its distribution range, based on national and international laws. Appropriate habitat management involves leaving old trees in sufficient numbers.