گونه خفاش لب کوتاه Common Pipistrelle
نام فارسی: خفاش لب کوتاه (خفاش پی پیسترل)
نام علمی: Pipistrellus pipistrellus
نام انگلیسی: Common Pipistrelle
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش لب کوتاه
طول سر و بدن خفاش پی پیسترل 36 تا 51 میلی‌متر، طول ساعد 28 تا 34 میلی‌متر، طول دم 23 تا 36 میلی‌متر و وزن 4 تا 8 گرم است. خفاشی کوچک با صورت و گوش‌های قهوه‌ای تیره تا سیاه است که با موهای خرمایی تا قهوه‌ای تیره در پشت و خاکستری قهوه‌ای در سطح شکمی تضاد دارد. فاقد شیار بین سوراخ‌های بینی است. طول گوشک تقریبا نصف طول گوش، کمی خمیده به جلو با نوک گرد. فاقد مو روی پرده دم است. طول انگشت پنجم کمتر از 42 میلی‌متر. طول مهمیز نزدیک به یک سوم پرده میان‌رانی. دارای لوب پس‌مهمیزی آشکار. رنگ آلت تناسلی نر خاکستری و حشفه آن در وسط دارای یک نوار کمرنگ. نخستین دندان پیش بالا 2 دندانهای. دومین دندان پیش بالا تقریبا به بلندی دندانه دوم دندان پیش نخست است. نخستین پیش آسیای آرواره بالا کوچک و تا حدی زیر دندان پیش پنهان است.
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش لب کوتاه
گونه خفاش پی پیسترل در پرواز چابک و نامنظم است. در اواخر غروب شروع به پرواز می‌کند. ماده‌ها در طول شب فقط 1 پرواز (به مدت 4 ساعت) انجام می‌دهند ولی زمانی که بچه دارند یک بار در غروب و یک بار در نزدیک صبح پرواز می‌کنند. به صورت کلنی زندگی می‌کنند و معمولاً در اواخر پاییز به خواب زمستانی فرو می‌روند و در بیشتر مناطق مهاجرت ندارد.
تغذیه خفاش پی پیسترل: از انواع حشرات گوناگون همچون دوبالان، پولک‌بالان و نیم‌بالان تغذیه می‌کند. معمولاً حشرات را در حال پرواز شکار نموده و می‌خورد.
تولید مثل خفاش پی پیسترل: از اردیبهشت تا مرداد تا 300 فرد (ماده‌ها و تعدادی نر تازه بالغ) برای تشکیل کلنی‌های زایمان گرد هم می‌آیند. هر کلنی در این دوره ممکن است از چند خوابگاه استفاده کند. در پاییز نرها قلمرو جفت‌گیری ایجاد می‌کنند و در آن برای جلب توجه ماده‌ها و تشکیل یک حرم کوچک پروازهای نمایشی انجام می‌دهند و آواهای جفت‌گیری سر می‌دهند. بیشترین انرژی آواهای پژواک جایابی در فرکانس 44 تا 48 کیلوهرتز است. در 15 ماهگی به بلوغ می‌رسد و پس از 51 تا 53 روز آبستنی 1 تا 2 نوزاد به دنیا می‌آورد.
طول عمر پی پیسترل در طبیعت به 16 سال می‌رسد.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش لب کوتاه در ایران
گونه خفاش پی پیسترل در زیستگاه‌های گوناگونی همچون درخت‌زارهای باز و حاشیه درخت‌زارها، تالاب‌ها، بوته‌زارهای مدیترانه‌ای، مناطق نیمه‌بیابانی، مزارع کشاورزی، باغ‌های روستایی و مناطق شهری خوراک‌جویی می‌کند. تابستان‌ها عمدتا در ساختمان‌ها و درختان می‌خوابد. زمستان‌ها درون درز دیوارها، شکاف سنگ‌ها و غارها و احتمالا سوراخ درختان می‌خوابد. تا ارتفاع 2,000 متر از سطح دریا رکورد شده است. در ایران بسیار فراوان است و تاکنون از استان‌های خراسان رضوی، خراسان شمالی، گلستان، مازندران، گیلان، اردبیل، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، زنجان، کرمانشاه، لرستان، ایلام، کهگیلویه و بویر احمد، چهارمحال و بختیاری، اصفهان، فارس، هرمزگان، کرمان و یزد گزارش شده است.
پراکنش جهانی گونه خفاش لب کوتاه
پراکندگی خفاش پی پیسترل در دنیا در اروپا، آسیا و شمال آفریقاست.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش لب کوتاه
گونه خفاش پی پیسترل دارای پراکندگی وسیع و فراوان است و فعلا شواهدی از افت قابل توجه جمعیت آن وجود ندارد. به همین دلیل در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد. کلنی‌های بزرگ آن در خانه‌های مسکونی در نتیجه سمپاشی یا نوسازی تخریب می‌شود. ورود فاضلاب به رودخانه‌ها روی آن تاثیر منفی دارد. در بسیاری از کشورها بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حمایت شده است.
طبقه بندی گونه خفاش لب کوتاه
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
- گونه خفاش مایوتیس شائوب
- گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
- گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
- گونه خفاش مایوتیس سبیل‌دار
- گونه خفاش مایوتیس ناتر
- گونه خفاش مایوتیس گوش بریده (خفاش حنایی)
- گونه خفاش مایوتیس هیرکانی
- گونه خفاش پی پیسترل کوچک (کوتوله)
- گونه خفاش پی پیسترل (خفاش لب کوتاه)
- گونه خفاش پی پیسترل کول (خفاش بال سفید)
- گونه خفاش پی پیسترل ساوی (خفاش دو رنگ)
- گونه خفاش پی پیسترل عربی
- گونه خفاش جنگلی معمولی (خفاش نکتیول)
- گونه خفاش جنگلی بزرگ
- گونه خفاش جنگلی کوچک
- گونه خفاش سروتین شمالی
- گونه خفاش سروتین بوبرینسکی (خفاش قره‌قوم)
- گونه خفاش سروتین هندی
- گونه خفاش سروتین
- گونه خفاش سروتین بتا (خفاش زرد)
- گونه خفاش سروتین آگنف
- گونه خفاش سروتین آناتولی
- گونه خفاش سروتین سندی
- گونه خفاش برفکی
- گونه خفاش گوش پهن آسیایی
- گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
- گونه خفاش گوش بلند آسیای میانه
- گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
- گونه خفاش گوش پهن اروپایی
- گونه خفاش بیابانی
- گونه خفاش بیابانی آسیای میانه
External Features: HB 36-51 mm, FA 28-34 mm, T 23-36 mm and W 4-8 gr. A small bat, with dark brown to black face and ears, contrasting with the fur; chestnut to dark brown on the back and grey-brown on ventral side. No internarial ridge. Tragus about half length of ear, smoothly curved with round tip. No hair on tail membrane. Fifth digit less than 42 mm. Calcar about one third of interfemural membrane. There is an obvious postcalcarial lobe. Penis gray and glans penis with a pale median stripe. First upper incisors are bicuspid. Second upper incisors are almost as high as the secondary cusp of first incisors. First upper premolars (p3) are small and partially concealed by canine, when viewed from the side.
Biological Features: The flight is agile and erratic. Form maternity colonies numbering up to about 300 individuals (females and some subadult males) from May to August. Colonies may utilize several roosts during this period. Males establish mating territories in autumn where they call during display flights and attract a small harem for mating. Echolocation calls have a maximum energy frequency at 44-48 kHz. Hawks for a wide variety of small insect prey including Diptera, Lepidoptera and Hemiptera. Matures at the age of 15 months and one or two young are delivered after 51 to 53 days of pregnancy. Lives up to 16 years in the wild. Sedentary in most of its range.
Habitat, Distribution and Abundance: It forages in a variety of habitats including open woodland and woodland edges, Mediterranean shrubland, semi-desert, farmland, rural gardens and urban areas. Summer roosts are mainly found in buildings and trees. Most winter roost sites are located in crevices in buildings, although cracks in cliffs and caves and possibly holes in trees may also be used. Has been reported up to 2000 m., a.s.l. A very common species in its Iranian range. Has been recorded from Khorasan Razavi, North Khorasan, Golestan, Mazandaran, Guilan, Ardabil, West Azarbaijan, East Azarbaijan, Zanjan, Kermanshah, Lorestan, Ilam, Kohqiluyeh Boyerahmad, Chaharmahal Bakhtiari, Esfahan, Fars, Hormozgan, Kerman and Yazd provinces.
Conservation Status: It is widespread and abundant, and there is no evidence of current significant population decline, Consequently listed as “Least Concern” (LC) in IUCN Red List of threatened species. Its large colonies in buildings are destroyed due to fumigation or renovation. It is negatively affected by sewage effluent to rivers. It is protected by most countries in it’s distribution range, based on national and international laws.