گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک Lesser Mouse-eared Myotis
نام فارسی: خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
نام علمی: Myotis blythii
نام انگلیسی: Lesser Mouse-eared Myotis
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
طول سر و بدن 68 تا 81 میلی‌متر، طول ساعد 54 تا 68 میلی‌متر، طول دم 49 تا 71 میلی‌متر و وزن 18 تا 30 گرم است.گونه خفاش گوش موشی کوچک بزرگترین خفاش مایوتیس ایران که صرفا بر اساس طول ساعد از تمام اعضای دیگر این جنس قابل تفکیک است. شامل M.oxygnathus که محدود به اروپا است نمی‌شود. شیب تغییراتی (کلاین) به ویژه در اندازه‌های جمجمه‌ای گونه خفاش گوش موشی کوچک وجود دارد که در جمعیت‌های بزرگ جمجمه غرب ایران به اوج می‌رسد (بزرگترین طول جمجمه 22.1 تا 23.7 میلی‌متر) و زیرگونه M.b.omari را تشکیل می‌دهد. هیچ گزارش تاییدشده‌ای از وجود M.myotis در ایران وجود ندارد و تمامی گزارش‌های متعدد این گونه از ایران را می‌توان ناشی از شناسایی نادرست به دلیل جثه درشت زیرگونه ایرانی دانست. طول گوش به 22 تا 29 میلی‌متر می‌رسد و در امتداد لبه خارجی 5 تا 6 چین پوستی دارد اما در مجموع اندکی کوتاه‌تر و باریک‌تر از گوش M.myotis است. پوزه باریک‌تر و نوک‌تیزتر و کف پا کوچک‌تر است. شست بلند است و طول آن با ناخن به 11.5 میلی‌متر می‌رسد. طول دم به نسبت بیشتر است. جمجمه کوتاه‌تر اما پهن‌تر است. عرض دندان‌های چانه‌ای (آسیا و پیش‌آسیا) کمتر است. رنگ بدن در مجموع از M.oxygnathus روشن‌تر است و در پشت از قهوه‌ای چوبی تا خاکستری مات تغییر می‌کند. در سطح شکمی روشن‌تر است و نوک موها به کرم نخودی می‌زند.
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
گونه خفاش گوش موشی کوچک غروب‌ها دیر از خوابگاه خارج می‌شود. مسیر پرواز آن هنگام شکار ثابت و در ارتفاع 1 تا 2 متری از سطح زمین است. طعمه‌هایش را عمدتا از روی زمین یا سطح شاخ و برگ برمی‌دارد و کمتر در هوا شکار می‌کند.
تغذیه خفاش گوش موشی کوچک: در ایران عمدتا از قاب‌بالان و نیم‌بالان و به مقدار کمتر از راست‌بالان تغذیه می‌کند (برخلاف M.oxygnathus که عمدتا از راست‌بالان تغذیه می‌کند). گونه خفاش گوش موشی کوچک، گونه‌ای بسیار تجمع‌طلب با منشاء آسیایی است. تولید مثل خفاش گوش موشی کوچک: اغلب در خوابگاه با خفاش‌های نعل‌اسبی و خفاش بال‌بلند شریک می‌شود. نرها در فصل جفت‌گیری که از تیر تا مهر طول می‌کشد قلمرو تعیین می‌کنند و با سر دادن آواهای نمایشی بلند و جلب چند ماده حرمسرا تشکیل می‌دهند. ماده‌ها از اردیبهشت تا شهریور زایشگاه‌هایی را اشغال می‌کنند که گاه تا 5 هزار خفاش را در برمی‌گیرد. جفت‌گیری از پاییز آغاز می‌شود و احتمالا تا بهار ادامه می‌یابد. در نیمه دوم اردیبهشت 1 نوزاد به دنیا می‌آورد. طول عمر آن در طبیعت حداکثر به 33 سال می‌رسد. گاهی مهاجرت می‌کند و بیشترین جابه‌جایی ثبت‌شده در آن 488 کیلومتر است. خوابگاه‌های تابستانی و زمستانی معمولا فاصله چندانی با هم ندارند.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش مایوتیس خفاش گوش موشی کوچک در ایران
گونه خفاش گوش موشی کوچک در بوته‌زارها و علف‌زارها، از جمله مزارع و باغ‌ها خوراک‌جویی می‌کند. زایشگاه‌هایش معمولا در زیستگاه‌های زیرزمینی همچون غارها و معدن‌ها تشکیل و به ندرت در بناهای تاریخی یافت می‌شود. زمستان‌ها در غارهایی با دمای نسبتا ثابت 6 تا 12 درجه سانتیگراد به خواب می‌رود. در ایران تا ارتفاع 2,358 متر از سطح دریا مشاهده شده است. جمعیت آن در نیم قرن گذشته افت شدیدی را تجربه کرده و ظاهرا این روند همچنان ادامه دارد. در ایران در گستره پراکندگی‌اش در شمال و غرب کشور گونه‌ای نسبتا فراوان است و تاکنون از استان‌های خراسان رضوی، گلستان، مازندران، گیلان، اردبیل، آذربایجان غربی، تهران، قزوین، سمنان، مرکزی، زنجان، کردستان، کرمانشاه، ایلام، لرستان، چهارمحال و بختیاری، اصفهان، فارس، کرمان، هرمزگان و خوزستان گزارش شده است.
پراکنش جهانی گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
پراکندگی خفاش گوش موشی کوچک در دنیا در اروپا، آسیا و شمال آفریقاست.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
گونه خفاش گوش موشی کوچک در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد (همراه با M.oxygnathus) گرچه کاهش جمعیت آن در بخش‌هایی از گستره پراکندگی‌اش به ثبت رسیده است اما هنوز در مناطق دیگر فراوان و ظاهرا پایدار است. از این رو در بخش‌هایی از پراکندگی گونه که وضعیت آن نامطلوب است نیاز به اقدامات حفاظتی دارد. مهمترین عواملی که گونه خفاش گوش موشی کوچک را تهدید می‌کنند آلودگی ناشی از کشاورزی و ایجاد مزاحمت در خوابگاه‌های آن (از طریق گردشگری، گله‌داری و آتش‌سوزی) است. در بسیاری از کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حفاظت می‌شود.
طبقه بندی گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
- گونه خفاش مایوتیس شائوب
- گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
- گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
- گونه خفاش مایوتیس سبیل‌دار
- گونه خفاش مایوتیس ناتر
- گونه خفاش مایوتیس گوش بریده (خفاش حنایی)
- گونه خفاش مایوتیس هیرکانی
- گونه خفاش پی پیسترل کوچک (کوتوله)
- گونه خفاش پی پیسترل (خفاش لب کوتاه)
- گونه خفاش پی پیسترل کول (خفاش بال سفید)
- گونه خفاش پی پیسترل ساوی (خفاش دو رنگ)
- گونه خفاش پی پیسترل عربی
- گونه خفاش جنگلی معمولی (خفاش نکتیول)
- گونه خفاش جنگلی بزرگ
- گونه خفاش جنگلی کوچک
- گونه خفاش سروتین شمالی
- گونه خفاش سروتین بوبرینسکی (خفاش قره‌قوم)
- گونه خفاش سروتین هندی
- گونه خفاش سروتین
- گونه خفاش سروتین بتا (خفاش زرد)
- گونه خفاش سروتین آگنف
- گونه خفاش سروتین آناتولی
- گونه خفاش سروتین سندی
- گونه خفاش برفکی
- گونه خفاش گوش پهن آسیایی
- گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
- گونه خفاش گوش بلند آسیای میانه
- گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
- گونه خفاش گوش پهن اروپایی
- گونه خفاش بیابانی
- گونه خفاش بیابانی آسیای میانه
External Features: HB 68-81 mm, FA 54-68 mm, T 49-71 mm and W 18- 30 gr. It is the largest Myotis in Iran, distinguishable from all other members of the genus, based on forearm length alone. Does not include M.oxygnathus which is restricted to Europe. There is a size cline, specially evident in cranial measurements, culminating in west Iran with a macrocephal form of the species (greatest length of skull: 22.1-23.7 mm), called M.b.omari. There is no confirmed record of M.myotis from Iran, and all the numerous reports of this species, could be misidentification due to larger size of Iranian subspecies. Ears are slightly shorter (22-29 mm) and narrower than in M.myotis, with five to six folds along the outer edge. Nose is narrower and more pointed. Feet smaller. Thumb is long measuring 11.5 mm with the claw. The tail is relatively long. The skull is shorter but broader. The cheeckteeth are smaller in breadth. General colour is paler than M.oxygnathus; Dorsal fur is uniform pale wood brown to dull grey, Ventral fur is lighter and broadly washed with cream buff.
Biological Features: Emerges late in the evening. Steady hunting flight at 1-2 m height above the ground. A gleaner bat, feeding primarily on Coleoptera and Hemiptera, followed by Orthoptera (unlike M.oxygnathus that feeds mainly on Orthoptera). A very gregarious species of Asiatic origin. May share roosts with Rhinolophids and Miniopterus. Males occupy mating territories from July to October, and attract several females with loud display calls to form harems. Females form maternity colonies of up to 5,000 individuals from May to September. Usually one young is born in the second half of May. The highest proven age in the wild is 33 years. Occasional migrant with movements of up to 488 km has recorded. Summer and winter roosts not far from each other.
Habitat, Distribution and Abundance: Forages in scrub and grassland habitats, including farmland and gardens. Maternity colonies are usually found in caves and mines and in very old buildings. Hibernates in winter in underground sites with a relatively constant temperature of 6-12°C. Occurs up to 2,358 m., a.s.l in western Iran. A nearly common species in Iran, recorded from Khorasan Razavi, Golestan, Mazandaran, Guilan, Ardabil, West Azarbaijan, Tehran, Qazvin, Semnan, Markazi, Zanjan, Kordestan, Kermanshah, Ilam, Lorestan, Chaharmahal Bakhtiari, Esfahan, Fars, Kerman, Hormozgan and Khuzestan provinces.
Conservation Status: Assessed as “Least Concern” (LC) in IUCN Red List of threatened species (including M.oxygnathus). Although well-documented population declines have occurred in some parts of the range, in other areas it remains abundant and apparently stable. Conservation measures are needed in parts of the range where the species’ status is unfavourable. Threats include agricultural pollution and disturbance (tourism, herding and fire) to its roosts. It is protected by most countries in its distribution range, based on national and international laws.