گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای Brown Long-eared Bat
نام فارسی: خفاش گوش بلند قهوه‌ای
نام علمی: Plecotus auritus
نام انگلیسی: Brown Long-eared Bat
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
طول سر و بدن 42 تا 53 میلی‌متر، طول ساعد 34 تا 43 میلی‌متر، طول دم 37 تا 55 میلی‌متر و وزن 5 تا 12 گرم است. خفاشی با جثه متوسط و گوش‌های بسیار دراز (31 تا 41 میلی‌متر) که در هنگام رخوت یا زمستان‌خوابی زیر بال‌ها تا می‌شود، در حالی‌که گوشک نیزه‌ای شکل بیرون می‌زند. چشم‌ها فوق‌العاده درشت هستند. صورت تقریبا به طور کامل پوشیده از مو و رنگ آن قهوه‌ای روشن است و نقابی به رنگ قهوه‌ای تیره از چشم تا دهان کشیده شده است. لکه چانه‌ای به شکل نیم‌دایره یا موزی‌شکل است. انگشت‌ها و چنگال‌های پا قهوه‌ای و پوشیده از موهای زبر قهوه‌ای است. در سطح پشتی موها بلند و پرپشت و به رنگ قهوه‌ای تا خاکستری–قهوه‌ای و اغلب همراه با ته‌رنگ مایل به قرمز است که تدریجا با رنگ کرم نخودی سطح شکمی درمی‌آمیزد. آلت تناسلی نر مخروطی است و رو به انتها باریک می‌شود. دوریختی جنسی وجود ندارد. بسیار شبیه P.macrobullaris اما نسبتا از آن کوچک‌تر است. گوشک کوتاه‌تر (14 تا 16.5 میلی‌متر) باریک‌تر (4.5 تا 5.5 میلی‌متر) است. طول کندیلوبازال نیز کوتاه‌تر است. (14.5 تا 15.5 میلی‌متر)
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای معمولا پس از تاریک شدن کامل هوا از خوابگاه خارج می‌شود. طعمه‌ها را با کمک بال‌ها و دم در هوا می‌گیرد یا از روی شاخ و برگ برمی‌دارد. با ترکیبی از پرواز بال‌بال‌زنی و درجابال‌زنی شکار می‌کند. علاوه بر این با گوش دادن به صدای طعمه آن را شکار می‌کند.
تغذیه خفاش گوش بلند قهوه‌ای: عمدتا از بیدها و در درجه بعد از دوبالان، ملخ‌ها و ساس‌ها تغذیه می‌کند و گاهی بسته به فصل بی‌مهرگان بی‌پرواز همچون عنکبوت‌ها، دروگرها، گوشخیزک‌ها و کرم‌های حشره را نیز مصرف می‌کند. برای جبران آب زیادی که از طریق پرده‌های پرواز و گوش‌هایش از دست می‌دهد، هر روز آب می‌نوشد.
تولید مثل خفاش گوش بلند قهوه‌ای: با 5 تا 50 و به ندرت تا 80 ماده کلنی زایمان تشکیل می‌دهد که ممکن است تعدادی نر نیز در آن حضور داشته باشند. نرهای دیگر و ماده‌هایی که تولیدمثل نمی‌کنند تنها هستند. ماده‌های کلنی زایمان اغلب خویشاوند نزدیک هستند و از روی بو یکدیگر را می‌شناسند. پس از 60 تا 70 روز آبستنی از نیمه خرداد تا پایان تیر 1 نوزاد و به ندرت دوقلو به دنیا می‌آورد. در طبیعت تا بیش از 30 سال عمر می‌کند. گونه‌ای بسیار ساکن است و مهاجرت نمی‌کند. بیشترین جابه‌جایی ثبت شده 90 کیلومتر است.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای در ایران
گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای وابسته به درخت‌زارها و مناطق کوهستانی است. در نزدیکی خوابگاهش در درخت‌زارهای خزان‌دار و مخروط‌داران، در امتداد ردیف پرچین‌ها و همچنین در اطراف تک درختان در پارک‌ها و باغ‌ها خوراک‌جویی می‌کند. خوابگاه تابستانی آن در ساختمان‌ها (زیرشیروانی، انبار، بناهای بلند و کانال‌های آب) و سوراخ درختان است. به صورت تکی در زیستگاه‌های زیرزمینی نیز دیده می‌شود. در غارها، معادن، ساختمان‌ها و گاهی سوراخ درختان به خواب زمستانی می‌رود. تا ارتفاع 2,350 متر از سطح دریا گزارش شده است. این گونه بومزاد اروپا است و تنها گزارش آن از ایران که متعلق به گیلان است منتهی‌الیه جنوب شرقی حاشیه پراکندگی گونه به شمار می‌آید.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای گونه‌ای فراوان با پراکندگی وسیع است و خطر مهمی تهدیدش نمی‌کند. از این رو در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد. مهمترین عامل تهدید آن: نابودی جنگل‌های پهن‌برگ و مخصوصا درختان کهنسال و همچنین تخریب خوابگاه‌های آن است. در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حمایت شده است.
طبقه بندی گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
- گونه خفاش مایوتیس شائوب
- گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
- گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
- گونه خفاش مایوتیس سبیل‌دار
- گونه خفاش مایوتیس ناتر
- گونه خفاش مایوتیس گوش بریده (خفاش حنایی)
- گونه خفاش مایوتیس هیرکانی
- گونه خفاش پی پیسترل کوچک (کوتوله)
- گونه خفاش پی پیسترل (خفاش لب کوتاه)
- گونه خفاش پی پیسترل کول (خفاش بال سفید)
- گونه خفاش پی پیسترل ساوی (خفاش دو رنگ)
- گونه خفاش پی پیسترل عربی
- گونه خفاش جنگلی معمولی (خفاش نکتیول)
- گونه خفاش جنگلی بزرگ
- گونه خفاش جنگلی کوچک
- گونه خفاش سروتین شمالی
- گونه خفاش سروتین بوبرینسکی (خفاش قره‌قوم)
- گونه خفاش سروتین هندی
- گونه خفاش سروتین
- گونه خفاش سروتین بتا (خفاش زرد)
- گونه خفاش سروتین آگنف
- گونه خفاش سروتین آناتولی
- گونه خفاش سروتین سندی
- گونه خفاش برفکی
- گونه خفاش گوش پهن آسیایی
- گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
- گونه خفاش گوش بلند آسیای میانه
- گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
- گونه خفاش گوش پهن اروپایی
- گونه خفاش بیابانی
- گونه خفاش بیابانی آسیای میانه
External Features: HB 42-53 mm, FA 34-43 mm, T 37-55 mm, W 5-12 gr. A medium-sized bat, with very long ears (31-41 mm), that are folded under the wings when torpid or hibernating, while the lancet-shaped tragus projects forward. The eyes are remarkably large. Face almost completely furred and light brown, with dark brown mask from eye to mouth. Chin spot semi-circular to banana-shaped. Toes brown, with brown bristle-like hairs and claws. The long and fluffy dorsal fur brown to grey-brown, often with a reddish tinge and blends gradually into the cream to yellowish-grey ventral fur. A conical penis tapering towards tip. There is no significant sexual dimorphism. Very similar to but relatively smaller than P.macrobullaris, with shorter (14-16.5 mm) and narrower (4.5-5.5 mm) tragus. The Condylobasal length is also shorter (14.5-15.5 mm).
Biological Features: Emerges late, usually after complete darkness. Captures prey in the air with the help of the wings and the tail, or gleans off the foliage. Hunts with a combination of fluttering and hovering flight. Also hunt by listening for prey. Feeds mainly on moths, followed by Diptera, grasshoppers and bugs, also takes many nonflying invertebrates, such as spiders, harvestmen, earwigs and caterpillars, seasonally. Needs drinking water daily due to excessive dehydration through membranes and ears. Forms maternity colonies of 5-50 females, rarely up to 80, which may contain some males. Other males and nonbreeding females are solitary. The nursery colonies of females are often closely related and recognize each other by smell. A single young (rarely twins) is born after 60-70 days of pregnancy, in June and July. The maximum age in the wild is over 30 years. A very sedentary species; its longest recorded movement is 90 km.
Habitat, Distribution and Abundance: Associated with woodland and montane areas. It forages in the vicinity of the roost in deciduous and coniferous woodlands, along hedgerows, and in isolated trees in parks and gardens. Summer roosts are in buildings (attics, barns, drainage channels) and tree holes. Solitary animals also roost in underground sites. In winter it hibernates in caves, mines, buildings and occasionally trees. Occurs up to 2,350 m., a.s.l. An endemic species to Europe, with a single extralimital record from Guilan Province in Iran, at the south-eastern edge of the species range.
Conservation Status: Widespread and common, with no major threats. Hence listed as “Least Concern” (LC) in IUCN Red List of threatened species. The major threats include loss of broad-leaved forest and particularly of mature trees, as well as loss of roost sites. It is protected by most countries in its distribution range, based on national and international laws.